Ακαδημία Πυήσεως «Δημήτρης Κουσιόπουλος»

Στην παρούσα σελίδα καταγράφονται, για όσο κρατήσει αυτό το μπλόγκ την αιωνιότητα δείγματα πυητικών έργα μνημονιακών, νεοφιλελέδων, χρυσαυγιτών και λοιπών κωλοσσών της διανόησης. Ονομάστηκε ακαδημία «Δημήτρης Κουσιόπουλος» εις μνήμην γνωστού και μη εξαιρετέου Μεσσήνιου ποιητή, ο οποίος διακρίθηκε και προσέφερε ύλη σε ανθολογίες όπως «το περιβόλι με τους μαργαρίτες» και «τα Στραβά κι ανάποδα».

Ξεκινούμε με την αθάνατη μαντινάδα του Σμαραγδή για τον πορδηπουργόν Σαμαρία Αντουανέτα:

«Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός,
στ’ Αμερικής τ΄αλώνι
κι ήρθες κι έλαμψες και ήρθες νικητής
και σ΄αγαπάμε όλοι»

Συνεχίζουμε με το διάσημο μακρυνάρι σατιρικό πυήμα του Αφώτιστου Φιλέλληνα «Ας φρόντιζαν». Επειδή δε θέλω να έχω ιστορίες τύπου Μπαλασόπουλου, δεν  θα σας αναφέρω το όνομα του εν λόγω κυρίου το οποίο, υπ’όψην, γκουγκλίζεται λίαν ευκόλως.

Κατάντησε ανέστια και πόρνη
αυτή η μοιραία χώρα
κα τι ‘θε να γενή τώρα ;
………………………………………………………………
Mεταπολιτευτικά
ατομικά και εθνικά
το χρέος και το έλλειμμα
όλο και διογκούται
ως ανδρικόν μόριον εντός κόλπου
τέως ξανθών πλουσίων τουριστριών
ροδαλών και παχουλών
(μπριτζόλα μες τα ξύγκια)
με καταθέσεις άφθονες-μυρμήγκια
που απ’ τον  βορρά για να ξεχειμωνιάσουν
ήρθαν, αγόρασαν και σπίτια

Ναι.. δεύτερη κατοχή .. εμείς οι άλλοτε ωραίοι
τι πρέπει ; – να το κάνουμε- πνιγμένοι μες τα χρέη
άλλοι γκαρσόνια κι άλλες καμαριέρες
τρίτη δουλειά επιάσαμε, που ναι οι παλιές οι μέρες;
υπάκουοι πηδώντας Τευτονικές γραίες
που πριν σαράντα χρόνια μας φαίνονταν ωραίες
στο Σύνταγμα, την Πλάκα (τα καμάκια)
μιας και οι δικές μας είχανε μουστάκια
κι ασφυκτικό μαρκάρισμα απ΄το σπίτι.

Στην Ιο, την Πάρο ή την Κρήτη
μαθήματα έρωτα και  ..ξένων γλωσσών
η ανάγκη των ωρών , των ορμονών
μα τώρα είναι το πλήθος τόσων αναγκών

Δεν είμαστε πλέον νέοι αλλά μ’ άριστη υγεία
Πατήσαμε μόλις τα πενήντα τρία
καλά μυαλά (;) από χωριό  με δυό-τρία πτυχία
με μιάμιση γλώσσα : φταινε τ’ αστεία
που μας οδήγησαν σ΄ αυτήν την τραγωδία
(λέξη ελληνική παγκόσμιας ισχύος)

Με δανεικά ζήσαμε από το ’81
πρώτα ρούχα ιταλικά :ντύσιμο στην πένα
μετά “μπέμπα’ ή μερσεντέ βάλαμε στο μάτι
την «Βουγιουκλάκη»-βαμμένη ξανθιά να πάμε στο κρεβάτι
και στο χωριό σύντομα να κάνουμε «κομμάτι»

Διορισμένοι, σίγουροι, δίωρη εργασία
Δημόσιοι υπάλληλοι, οι πιο καλοί στις ΔΕΚΟ
ΔΕΗ, ΟΤΕ,ΕΥΔΑΠ ακόμα και στην ΕΚΟ

(5 ψήφους ο διορισμός να φέρετε στο πιάτο)
δύο κόμματα αλληλο-αναδείχθηκαν πάνω στην εξουσία
αλληλο-διορίζοντας χωριάτες που΄ χαν πλάτες,
καρέκλες σε διάδρομους δείχνει η φωτογραφία
οι ηττημένοι, κι αυτοί αργόμισθοι, μπαίνουν στα ψυγεία
η νομή του θησαυρού αυτή είναι η ουσία

Αποβιομηχάνιση και υπερ-προβληματικές
εμπόριο οι έλληνες λέν’ οι στατιστικές
το έλλειμμα μεγάλωσε φταινε οι εισαγωγές.

Η οικοδομή- η οικοδομή :τούβλα και βιτρίνα
μας έσωσε προς το παρόν αυτή η  “λοκομοτίβα’
Μετά το τείχος το ΄89 ήρθαν κι οι Ρωσίδες
και εξωτικές ημι-καλλονές από άλλες πατρίδες
μ΄αυτές ανανεώθηακν αγρότες και τσομπάνοι
μ΄επιδοτήσεις άφθονες μήπως τις ξαναείδες ;
(τα ΕΟΚικά μας τα λεφτά ή τα θηλυκά 😉

Τους Αλβανούς τους βάλαμε πρώτα οι Αρβανίτες,
κι ύστερα οι Πόντιοι, Βλάχοι και Μωραϊτες
στην ύπαιθρο και στα γιαπιά, γίναμε αφεντικά
στο εργοτάξιο μόνο ο εργοδηγός μιλούσε ελληνικά
Βορειοηπειρώτης ήτανε, θέματα εθνικά
FYROM, Σκόπια τσακωμοί–συλλαλητήρια
Πλήθος σαλονικιό χριστιανο-σταυροφόρο
αφού… έλληνας ήταν ο Γκλιγκόρωφ
Αφρονες εμείς … οι μόνοι εχθροί της χώρας

Σπίτι με πεύκα είχαμε Πεντέλη- θέα πιάτο
ψηλός πληθωρισμός- δάνειο βαρβάτο
η κόρη μας στα 12 και ο γιος μας μόλις έξη
το επιτόκιο έπεσε γύρω στο ‘96

Ανέτοιμοι, οι μόνοι έξυπνοι της Γηραιάς Ηπείρου
δουλέψαμε τους κοινοτικούς : λογιστικά τερτίπια
εισήλθαμε λάθρα μες της ΟΝΕ τα σπίτια
Παγκοσμιοποίηση : ξεπούλημα των πάντων
νέα δανεικά : μικροπαροχές και πληρωμή των τόκων

Κι ύστερα νέο δάνειο πήραμε στεγαστικό
το σπίτι του χωριού  πατρικό ή εξοχικό
και τα παιδιά δεν πέτυχαν – γαμώ το- στην Αθήνα
μας βγήκε η πίστη τέσσερα σπίτια να διατηρούμε :
σπίτι, εξοχικό, δυό των παιδιών, δεν το μπορούμε
κι αφού τελειώσουν θα’ χουνε καμία τύχη
η ανεργία θέριεψε, τι είναι αυτοί οι ήχοι;
Kλητήρας θυροκόλλησε τον πλειστηριασμό
να χέσω φιλελεύθερους και τον “σοσιαλισμό’
……………..
Όπως το καταλάβατε έχουμε φαλιρίσει
Δεύτερη δουλειά έπιασα, δεν φτάνει αυτή η λύση
Τρίτον να κάνω τη “δουλειά’ σε ευρωπαίες γραίες-
μόνιμοι κάτοικοι Αττικής(‘ επιστροφή στην φύση’)
……………………………………………………………………………………….
Το βράδυ σκέφτομαι στην Ιγκριντ να την πέσω
καλά κρατιέται η γριά αλλά πολύ τσιγκούνα
αν δεν με πληρώσει σίγουρα πουλάω και την γούνα.
Να στείλω, λέω, τον μικρό καθήκοντα ν΄ αναλάβει
Μήπως καψουρευτεί η γριά κι’ αυτός το χρήμα λάβει;

Κι να αυτή η ηλίθια δεν μου… τον προσλάβει
Πηγαίνω παρευθύς στην Mary την Αγγλίδα
είχανε κτήσεις υπερεθνικές ετούτοι για αιώνες
μα ζήλευαν πάντα τους δικούς μας Παρθενώνες
κι΄ αν αυτή –ωιμέ- δεν μας εκτιμήσει
τόσα προσόντα ο μικρός που του’ δωσε η φύση
(Εξ’ άλλου κι εγώ όταν ήμουν μικρός δεν ήμουν κακός)
Η άτιμη τον άνδρα της πάσαρε στον μικρό
Εμείς τοιούτοι δεν είμαστε με το παραμικρό
……………………………………………….
Απλήρωτος δοκίμασα επίσης μια γραία Σουηδέζα
πιο ελευθερωμένη από την παλιο-Εγγλέζα.

“Πάντως (θα ‘πρεπε) να μας θελήσει μία από τις τρείς
κι είναι η συνειδησή μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής’

Βλάπτουν κι οι τρείς τους την Ελλάδα , την Ευρώπη.

“Αλλά κατεστραμμένος άνθρωπος , τι φταιω εγώ .’
Από κάπου ζητώ ο ταλαίπωρος να κρατηθώ.

Ας φρόντιζα  να μην ψήφιζα αλληλοδιαδόχως :
Εθνάρχη και Ανδρέα, τον Κρητικό ή τον κοντό
(και δυό φορες τον ανηψιό)

Ολοι τους έβλαψαν και βλάψαμε εξίσου την Ελλάδα.

Άλλο ένα υπέοχο πύημα του εξαιρετικού πυητή και αριστεροφιδελεύθερου δημιουργού, του οποίου η πυητική πνοή, το υψιπετές του οράματος και το μεγαλείο των ιδεών ξεπερνά πεζότητες και τετριμμένα όπως τον εσωτερικό ρυθμό, τη μελωδία του λόγου, τη συνέχεια και τη συνέπεια των νοημάτων.

Κακή παράσταση
για πρώτη φορά
………………….
Τόσα χρόνια τα κατάφερνα
ασήμωνα και χρύσωνα
(αυτοσχεδιάζοντας
στο ίδιο έργο)
παραλλάζοντας
όσο χρειάζεται τα λόγια μου
ώστε ν’ ακολουθεί
τους νόμους του Δαρβίνου

Κρυφά σταυρούς μου πρόσθετε
ο μυστικός στρατός μου
ώστε να καταστώ
από ένας ηθοποιός
μικρός κι ασήμαντος
αστέρας της πολιτικής
σε αθηναίους πρώτης γενιάς
κι εσωτερικούς μετανάστες
οπαδούς του γνωμικού
«το μη άμεσα χρήσιμον άχρηστον»

Πάντα με αναδείκνυαν
πληρωμένοι γραφιάδες
μ’ αργομισθίες και μυστικά κονδύλια
τους εξαγόραζα
και χάριζα
στ’ αφεντικά τους –διαφημιστές μου
δημόσια έργα κι οφειλές,
προμήθειες μεγάλε

Τα όπλα μου απλά
η ατελής του ανθρώπου φύσις :
ο φόβος του αγνώστου, η θρησκεία,
η οδός της ήσσονος προσπαθείας
(κοινώς το βόλεμα).
η απληστία
κι άλλα πολλά
…………………………

Το επόμενον πύημα ανήκει στον γαμβρόν του αρχηγού (το «γ» με δέλτα) της Χρυσής Αβγής. Απλά νοήματα με πυητική δεξιοτεχνία εφάμιλλη των ανωτέρω, όπως αρμόζει σε έναν Αίλλυνα Πατριώτη:

«Έρχεστε στη χώρα μας, δεν έχετε δουλειά
πεινάτε σα ρεμάλια και τρώτε τα παιδιά.
Μιλάτε ρωσικά, μιλάτε αλβανικά
μα τώρα θα μιλήσετε σωστά τα ελληνικά.
Μίλα ελληνικά ή ψόφα!
Μίλα ελληνικά ή ψόφα!
Τους βλέπω σε πλατείες, τους βλέπω στη δουλειά
τους βλέπω και στη θάλασσα, βρωμίζουν τα νερά.
Μα τώρα θα μιλήσετε σωστά τα ελληνικά.
Μίλα ελληνικά ή ψόφα!»

 

Το επόμενον θούριον πύημα ανήκει εις τον πολιτευτήν της ΝΔ Γιώργο Κουμουτσάκο.

Ως πότε συμπολίτες θα ζούμε σκοτεινά ;

Σιωπηλοί κ’εγκλωβισμένοι στων «Φωτόπουλων» τα στενά μυαλά ;

Advertisement