Χτες…

Χτές στο Σύνταγμα, στην πλατεία κάτω από τα σκαλάκια και τους -δικαίως- θυμωμένους και αγανακτισμένους χουλιγκάνους είδα έναν ωραίο σπόρο να πέφτει.

Είδα συμπολίτες μου να μιλάνε και να διαφωνούν, με πάθος αλλά και με σεβασμό ο ένας στον άλλον, να ακούν και να αποδοκιμάζουν αλλά χωρίς να κατεβάζουν.

Επιτέλους, είδα κόσμο να συζητάει στην ουσία και όχι να παίζει κουκλοθέατρο.

Και επιτέλους, είδα συνέλευση με μετάφραση στη νοηματική γλώσσα. Συμπερίληψη.

Ελπίζω να μην πέσει βαρεμάρα.

Ελπίζω κι εδώ, στην Αθήνα, να ξαναεφευρεθεί η Άμεση Δημοκρατία, χωρίς τ’αριστοκρατικά, ταξικά, πλουτοκρατικά και πατριαρχικά μπαγκάζια που εν τέλει βουλιάξανε την πρώτη της εφεύρεση .

Έχουμε καλό έδαφος, λίγο να σπάσουν τα τσιμέντα κ’οι γύψοι που έπεσαν κάπου δυο και μισή χιλιετίες από τότε και θα φυτρώσει. Ελπίζω ότι θα φυτρώσει, θέλω να φυτρώσει κι ας μ’έχει κάνει το σκατό που έφαγα σαν μέλος της γενιάς Χι κυνική κι απαισιόδοξη.

Έρχεται κι άλλο σκοτάδι, αλλά μετά έρχεται η πιο όμορφη μέρα.

 

Advertisement