Το’βλεπες. Το’παιξες;

Το’βλεπα, αλλά δεν το’παιξα. Ο μόνος ανέξοδος τρόπος για να επιδείξει το ΜΑΣΟΚ αριστερό προσωπείο θα ήταν μια  ελευθεριότητα εκ των πραγμάτων ανάπηρη και εν τέλει ακρωτηριασμένη. Μετά τα μέτρα για τους μπάφους που ακολούθησαν το μεσοπρόθεσμο, εκείνο που μου πέρασε απο το μυαλό και δεν έγραψα ήταν: «Η επόμενη ανακοίνωση, στανταράκι το κάνω, θα αφορά επέκταση του συμφώνου συμβίωσης για τους ομοφυλοφίλους».

Το’βλεπα, αλλά δεν το’παιξα, κι εχασα αρκετό net cred. Δεν βαριέσαι, se a vida e. Τα συμπεράσματα παραμένουν και ιδού τα δύο ευρωσέντσια μου.

Η εξίσωση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης με το γάμο δεν πρόκειται να γίνει, κι αν γίνει δεν θ’αντέξει την επερχόμενη αλλαγή της κυβέρνησης, ειδικά αν έλθει ο κύριος Κύκνου με τους -και πουστοφάγους συν τοις άλλοις- Εικοσιενοδικτυάδες. Όταν υπάρχουν δύο διαφορετικού θεσμοί για το ίδιο ζήτημα, ο ένας ατονεί. Το είδαμε με τον πολιτικό γάμο, ο οποίος παρέμεινε περιορισμένος στους άθεους και στους μη έχοντες.Αυτά που λένε για εξομοίωση, είναι προς λαϊκή κατανάλωση και δεν πρόκειται να φτάσουν στο νομοσχέδιο ή θα φτάσουν και θα καταψηφιστούν, το παίζω στάνταρ.

Ρίχνοντας τις μαγικές μου τράπουλες Ταρώ, της Μάγισσας, της Τσιγγάνας  και του Oh My Goddess, προβλέπω ότι το σύμφωνο συμβίωσης θα επεκταθεί και στους ομοφυλοφίλους, αλλά ακρωτηριασμένο. Ασφαλιστικά και εργατικά ξεχάστε τα, έτσι κι αλλιώς θα καταργηθούνε και γι’αυτούς που υπάρχουν τώρα. Όσο για υιοθεσία, που είναι και το βασικότερο, ούτε λόγος να γίνεται. Σε αυτή την περίπτωση και στη συγκεκριμένη χώρα, το σύμφωνο συμβίωσης για ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι θα είναι στην καλύτερη περίπτωση απλά συμβολικό, και στη χειρότερη σταμπάρισμα και δρόμος προς μειωμένες δυνατότητες εύρεσης εργασίας και κοινωνική απομόνωση.

Αν δεν υπάρξει κανονική και ολοκληρωμένη νομοθετική παρέμβαση, μια ξερή (ή ακόμα χειρότερα ακρωτηριασμένη) επέκταση του συμφώνου συμβίωσης δεν έχει να προσφέρει σχεδόν τίποτε σε ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι, πέρα από στοχοποίηση.

 

Advertisement