Επι του Σιβυλλικού σημειώματος 5 Ερμηνευτικό.

Το κακό είναι να είσαι δεισιδαίμονας. Το ακόμα χειρότερο είναι να ξεγελάς τους άλλους και τον εαυτό σου ότι εσύ και οι ομοϊδεάτες σου χρησιμοποιούν την απλή λογική. Το χείριστο είναι να καταρρίπτεις και να ειρωνεύεσαι μια παραπλανητική και χονδροειδή παραποίηση των επιχειρημάτων του αντιπάλου σου.

Αυτό ήξερα ότι το κάνανε οι ζΟΟΔΕδες και οι Ελληναράδες. Από ότι φαίνεται και τα ελληνάκια ζηλέψανε τη δόξα τους.

Και να το πρώτο μέρος του κειμένου – η κριτική με πράσινο.

Η κυκλική λογική της οικονομίας:

1. Οι επιχειρήσεις διοικούνται από επιχειρηματίες. Οι επιχειρηματίες είναι κακοί. Άρα όλες οι επιχειρήσεις είναι κακές.

Θα ήθελα να ξεκινήσω από μελέτες που δείχνουν ότι οι επιχειρηματίες χαρακτηρίζονται σε μικρότερο βαθμό από τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που είθισται να αποδίδουμε στους καλούς ανθρώπους: ανεκτικότητα, συνεργασιμότητα, συγχώρεση, εμπιστοσύνη απέναντι στους άλλους, αβρότητα και τρυφερότητα. Άρα οι επιχειρηματίες σήμερα είναι πιό κακοί από τους μη επιχειρηματίες. Άρα το «οι επιχειρηματίες είναι κακοί» είναι χονδροειδές και γι’αυτό ανακριβές, αλλά εμπεριέχει αρκετή δόση αλήθειας.

Δεν είναι πάντως αριστερό επιχείρημα το παραπάνω. Ο Μάρξ ουδέποτε αναφέρθηκε σε «κακό» ή «ψυχολογικά ζητήματα» των εργοδοτών, απλώς ανέλυσε θεωρητικά και μηχανιστικά το σύστημα του καπιταλισμού. Η ψυχολογία είναι επιστήμη με ζωή λίγων αιώνων και μόλις τώρα ξεχωρίζουμε ψυχικούς τραυματισμούς, ψυχικές ευπάθειες και ψυχικές αναπηρίες. Το ότι οι επιχειρηματίες είναι εν γένει πιο σκληρά, λιγότερο συνεργάσιμα και ενίοτε σαδιστικά και διεστραμμένα όντα (και όσο πιο ψηλά, τόσο πιο μεγάλη η διαταραχή) δεν είναι αριστερή θεωρία αλλά μια εμπειρική και διαχρονική δυστυχώς αλήθεια. Το ελληνάκι εδώ μπερδεύει την πούτσα με τη βούρτσα για να πετάξει στα σκουπίδια και τα δυό.

Η παραγωγή έργου για την κάλυψη των αναγκών μας είναι κάτι καλό. Οι επιχειρήσεις είναι ένα μέσο για την κάλυψη μερικών αναγκών μας. Καλό ή κακό, το κρίνουμε από τα αποτελέσματά τους. Μέχρι στιγμής, για να παραφράσω τον Επίκουρο: πολύ -πολύ καλό δεν κάνουν και να ευχαριστούμε τους θεούς αν αποφύγουν το κακό.

2. Η μεγιστοποίηση του κέρδους είναι χαρακτηριστικό των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις είναι κακές. Άρα η μεγιστοποίηση του κέρδους είναι πάντα κακή.

Nice try, but no cigar. Τι θα πει κέρδος; Αν κέρδος είναι το να πάμε απο το long integer στο extra-humongous-mother-fucking integer τα ποσά στις βάσεις δεδομένων των τραπεζών, γαμώντας το περιβάλλον και τη ζωή υπαλλήλων και κατοίκων κοντά στους πλουτοπαραγωγικούς σου πορους, ε, καλό δεν το λές, παρεκτός κι αν είσαι ένας ναρκισσιστής που τον νοιάζει μόνο η καραπουτσακλάρα του… ούπς, τέτοιοι δεν είναι σε μεγάλο βαθμό οι επιχειρηματίες και κάπως έτσι δεν έφτασαν στο σημείο να μετράνε το κέρδος; Έτσι δεν όρισαν το κέρδος; Αρα η μεγιστοποίηση του κέρδους εις βάρος του περιβάλλοντος, της ζωής, της υγείας και της ευημερίας των ανθρώπινων κοινωνιών φυσικά και είναι κακή.

3. Οι τράπεζες προσβλέπουν σε μεγιστοποίηση του κέρδους. Η μεγιστοποίηση του κέρδους είναι κακή. Άρα όλες τράπεζες είναι κακές.

Άλλη μία χονδροειδής, συκοφαντική υπεραπλοποίηση πραγματικών γεγονότων, η οποία πάλι δεν μπορεί να αποδοθεί συλλήβδην στην αριστερά. Οι τράπεζες είναι πιστωτικά ιδρύματα που διευκολύνουν τις εμπορικές συναλλαγές. Ο σκοπός τους δεν είναι να μεγιστοποιούν το κέρδος τους, είναι να διευκολύνουν τις συναλλαγές και να παρέχουν πιστώσεις. Η εκτροπή των τραπεζών από το σκοπό τους και η υιοθέτηση σαν σκοπού της μεγιστοποίησης των κερδών μέσω του διαβόητου fractional banking (κοινώς δημιουργώ χρήμα από αέρα και μέσω των δανείων εξαναγκάζω τον δανειζόμενο να το κάνει πραγματικό) οδήγησε εν τέλει σε έναν όχι ιδιαίτερα καλυμμένο αποπληθωρισμό και στη δημιουργία οικονομικών πομφολύγων (στεγαστική κρίση, υπερδανεισμός κρατών και ατόμων, χρηματιστηριακές φούσκες) με τα αποτελέσματα που βλέπουμε παγκοσμίως (οικονομική κρίση, περιβαλλοντική κρίση, διπλασιασμός του κόστους τροφίμων) και τα οποία κανένα στοιχειωδώς καλοπροαίρετο άτομο δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει «καλά»

4. Ο καταναλωτισμός προάγεται από τα τραπεζικά δάνεια. Τα τραπεζικά δάνεια δίνονται από τις τράπεζες που είναι κακές. Άρα ο καταναλωτισμός είναι πάντα κακός.

Άλλος ένας ωραίος αχυράνθρωπος – καρικατούρα της αριστερής σκέψης. Ο καταναλωτισμός δεν προάγεται από τα τραπεζικά δάνεια. Ο καταναλωτισμός προάγεται από όλο το καπιταλιστικό σύστημα, προκειμένου να υπάρξει «ανάπτυξη» και υπήρχε ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ από την έναρξη της φούσκας των δανείων. Όσο για το καλός ή το κακός; Όποιος βλέπει παντού θρησκείες, βλέπει παντού προαιώνιες μάχες μεταξύ φωτός και σκοταδιού. Δεδομένης της κρίσης πόρων και του επερχόμενου peak everything η υπερκατανάλωση δεν είναι και πολύ λογική ή ωφέλιμη ιδέα.

5. Ο καπιταλισμός ικανοποιεί την ανθρώπινη ανάγκη του καταναλωτισμού. Ο καταναλωτισμός είναι κακός. Άρα ο καπιταλισμός είναι πάντα κακός.

«Αν ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο, γιατί υπάρχουν ακόμα πίθηκοι;» Πόσες φορές, γαμώ τον χλιαρό ημιαριστερισμό μου θα πρέπει να το εξηγούμε στα μισόχαζα;

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ (γαμώ τον Ανταμ Σμίθ μου, γαμώ) ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ Ο ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΙΤΛΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΕΣΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΓΕΙ. Τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω. Σαν την απλή σχετικά συνάρτηση του Mandelbrot βέβαια, όταν εφαρμοστεί στην κοινωνία και διαμέσου των γενεών αποκτά τα χαρακτηριστικά της περίπλοκης και πολύχρωμης αθλιότητας που βλέπουμε και ζούμε: Συγκέντρωση μέσων παραγωγής σε όλο και λιγότερα χέρια, υπερεκμετάλλευση και κλοπή της παραγόμενης αξίας από τον εργαζόμενο, καταπάτηση ασθενέστερων τίτλων ιδιοκτησίας από τους ισχυρότερους, αδικία, φτώχεια, πείνα και αισχρότατη κοινωνική μηχανική. Είναι ένα σύστημα οργάνωσης που δημιουργήθηκε όχι για να καλύψει την «ανθρώπινη ανάγκη του καταναλωτισμού» αλλά την ανάγκη των βιομηχάνων του 18ου αιώνα για κυριαρχία.

«Ανθρώπινη ανάγκη του Καταναλωτισμού», να το δώσω σε ψυχολόγο να σκίσει τα βιβλία του. Ο άνθρωπος χρειάζεται: Αέρα, τροφή, νερό, προστασία από τα στοιχεία της φύσης, γιατρικό για τις αδυναμίες του, σεξουαλική εκτόνωση, ισότιμη και ευχάριστη κοινωνική συναναστροφή, κοινωνική αναγνώριση, παιχνίδι κι εξερεύνηση του κόσμου γύρω του. Αυτές ήταν οι ανάγκες του πριν καν συλλάβει την ιδέα της κατανάλωσης, αυτές είναι και τώρα. Εκτός αν πάλι το ελληνάκι μπέρδεψε την κατανάλωση τροφής και νερού με την κατανάλωση iPod στο AppleStore. Δυστυχώς, όσο κι αν παίξανε με την ψυχολογία, το γεγονός παραμένει ότι άλλο η βούρτσα και άλλο η ταβανόβουρτσα.

6. Οι επιχειρηματίες αναπόφευκτα γίνονται στεγνοί καπιταλιστές. Ο καπιταλισμός είναι κακός. Άρα όλοι οι επιχειρηματίες είναι κακοί.

Ωραίος ο αχυράνθρωπός σου ελληνάκι μου, αλλά δυστυχώς τα πράγματα είναι ΚΑΤΑ ΤΙ πιο πολύπλοκα. Με βάση το καπιταλιστικό σύστημα όπως περιγράφτηκε, όπου ο νομοθετημένος τίτλος ιδιοκτησίας του εργοδότη υπερισχύει του δικαίου στο προϊόν της εργασίας του εργαζομένο, ουσιαστικά οι πλέον αδίστακτοι, εκμεταλλευτές και σκληροί εργοδότες και επιχειρηματίες θα επιβιώσουν. Ουσιαστικά ο καπιταλισμός βασίζεται στην εκμετάλλευση, την κλοπή και την αδικία: γι’αυτό είναι κάτι που αντιβαίνει σε βασικές ανάγκες(ισότιμη και ευχάριστη κοινωνική συναναστροφή) και ένστικτα (δικαιοσύνη και αλληλεγγύη) του ανθρωπίνου όντος και άρα είναι κάτι κακό, όχι με τη μεταφύσική έννοια που υπαινίσσεται το ελληνάκι, αλλά με την έννοια του δυσάρεστου και ενοχλητικού για την ανθρώπινη φύση. Και αυτός που νιώθει άνετα να πλουτίζει μέσω της αδικίας και να κλείνει τα μάτια στην αδικία που διαπράττει, ε, δεν είναι και άγγελος, ούτε μπορεις να τον χαρακτηρίσεις και καλόν άνθρωπο…

7. Επιστροφή στο 1.

Ωραία, τον νίκησες τον αχυράνθρωπο.  Μόνος σου τον έφτιαξες, μόνος σου τον πολέμησες, μόνος σου τον νίκησες, όλα στο φιλελευθερο θατσερικό πλαίσιο του αυτοδημιούργητου. Κονγκρατσελεήσονς.

Είδες, φτιάχνω κι εγώ αχυρανθρώπους ωραίους, αμα λάχει να’ουμ.

Advertisement