Σιβυλλικόν 11 – Από ρόδο βγαίνει αγκάθι…
Ο πατέρας σου σκηνοθετούσε για να μας δώσει φτερά.
Εσύ σκηνοθετείς για να μας τα κόψεις.
Ο πατέρας σου με τις εκπομπές του ζωγράφιζε τα όνειρά μας.
Εσύ με την εκπομπή σου μας φτύνεις κατάμουτρα.
Ο πατέρας σου μας δίδασκε διακριτικά και με χαμόγελο.
Εσύ σκηνοθετείς τις λοιδωρίες και τα μυχτηρίσματα κομπλεξικών και ψυχανώμαλων σχολάρχηδων, που μας δείχνουν με τη δαχτυλάρα της καταδίκης και το στόμα στραβωμένο.
Τι σιχαμένα πρόσωπα, παραμορφωμένα από τη νεοφιλελεύθερη ψυχοπάθεια και τη λάιφ-στάιλ αγαμία δέχτηκες να σκηνοθετήσεις!
Εσύ, που μεγάλωσες δίπλα στην ομορφιά, πως καταδέχτηκες να σκηνοθετήσεις την ασχήμια και την κακοήθεια;
Ναι, έχω οργιστεί, αλλά η οργή μου είναι πηγμένη θλίψη.
Πίσω απ’τη δική μου δαχτυλάρα είναι, πιο πάνω απ’όλα, ένα δάκρυ κι ένα γαμώτο.
Γιατί έχουμε Ιδρύματα αντί για Παραμυθάδες, ρε γαμώτο;
Alien Penguin's Angry Feet 
10 Οκτωβρίου, 2011 στις 7:48 μμ
Μακάρι νάξερα ποιον εννοείς…
Αν είναι της τηλεόρασης, έχω χαρίσει το δέκτη μου εδώ και χρόνια.
🙂
11 Οκτωβρίου, 2011 στις 4:32 πμ
Κοιτα το συνδεσμο. Οποιος ηταν παιδι τελη δεκαετιας 70 και αρχες δεκαετιας 80 και ειδε Σκαι, καταλαβαινει…
11 Οκτωβρίου, 2011 στις 9:24 πμ
Μα… στραβώθηκα να ψάχνω κάποιο σύνδεσμο (ακόμη και στον πηγαίο κώδικα) και δεν βρήκα κανένα! χεχε
Μήπως… τον ξέχασες;
11 Οκτωβρίου, 2011 στις 1:50 μμ
Το μόνιμο σύνδεσμο του entry, εννοούσα.
12 Οκτωβρίου, 2011 στις 7:05 πμ
Νομίζουν ότι γίνανε Ρίφενσταλ; Να παρακαλάνε να έχουν τη μοίρα του Φρίτσε, γιατί μάλλον για Στράιχερ τους βλέπω να πάνε…