Σιβυλλικόν 12 – Προφητεία Κοσμά του Ψευτωλού
Ειπεν εμοί Παναγία η Ολισβοκρατούσα η τρίμορφος: Κοινή γαρ η μοίρα και η τελευτή των παπάδ και το μέλλον βέβαιον και αβέβαιον.
Κριός πολιορκητικός και τράγος αποδιοπομπαίος έσονται αμφότεροι, υπερ εξουσίας διαπλοκής και εκκαθάρισης υπο των λαού δυνητικών εξουσιών, υπερ εξαχρείωσης και υποδούλωσης, υπερ μπααθοποίησης και βαλκανοποίησης, υπέρ νεοφιλελευθέρου κοινωνικού μηχανισμού, υπερ δαφνών ψευδοαντιστάσεως μπομπων και υπερλεύκανσης αριστερών πορτοφόλιον έχοντας δεξιόν και ψωλήν τσακ στη μέση.
Και μετά επταετίαν ειδικής διακυβέρνησης, των νιψάντων μοναν όψην και μη ανομημάτων εις την κολυμβήθραν την λεγόμενην του πραξικοπήματος, επιστρεφόντων και κολασάντων επειδή «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια» και φιμωσάντων δια φυλακίσεως ή δια τρομοκρατικής οργανώσεως υπο ημερομηνίαν σημαίνουσαν, πιθανώς δε και Δεκεμβρίου Έκτης.
Ουαί ουαί ουαί τοις παπάδ, ότι τύραννοι ηθέλησαν γέγοναι και καλοί τύραννοι ονειρεύθησαν γέγοναι, πλην καλός τύραννος ουδέποτε γέγοναι, οι μεγαλύναντες αυτούς ταπεινώσονται και της θέσης καταβιβάσωσιν και αμαρτίαις ξέναις φορτώσουσιν αυτοίς, επταετίας παρελθούσης.
Ούτως γενεί, εάν λαός υπνώττει και ελπίζει εις Μεσσίαν εκτός του.
Ει και λαός εγερθεί και ραμπαδόξυλον λάβει, και παπάδ και μπουμπούκους εξωπετάξει, και εις τσεκουράτον αποδόσει τα όμοια, μεγαλυνθήσεται εις αιώναν.
Και αν Σαμαράν και Αβραμόπουλον και Μουρμούραν και οψάρια τηγανίσει, έσται βρώσις ελευθερίας αυτώ εις αιώναν αιώνων.
Και αν Ρόβλιαν τον γερμανόφιλον και Σκανδαλίδη και Χρυσοχοϊδη και κάθε πράσινο αρχίδι σβέρκο κώλο σύρει εκ της βουλής, δοξασθήσεται εις αιώναν αιώνων.
Και μην αφήσει ψευδοαριστερόν και σταλίναν και επαγγελματία επαναστάτην και οικωλόγον θέσει επί τραχήλου του ζυγόν, ινα μη έσεται η πλάνη η δευτέρα χείρων της πρώτης.
Και εις τας χείρας του διατηρήσει εξουσίαν και δύναμιν ίνα διαφυλάξει αλληλεγγύην και ελευθερίαν και ισότητα, ινα γενεί και πάλιν φως περίλαμπρον επι των γενών της γης.
Γένοιτο!
14 Νοεμβρίου, 2011 στις 12:19 μμ
Όχι τον Μπουμπουκίδα, είναι στυλοβάτης του πολιτισμού.
15 Νοεμβρίου, 2011 στις 10:44 πμ
Του τον κάψανε τον στύλο, πατριώτη! Του τον κάψανε! Και τι να κάνει ο καημένος; Σαν άλλος Άτλας έτρεξε να σηκώσει στους -όχι και τόσο- στιβαρούς ώμους του το βάρος της Ελλάδος!