Σκέψου και να μην ήταν φιλελεύθερος…

Advertisement

Σχετικά με τον Δρ. Κ.Μ., φυσίατρο (με σκεπτικιστική ουρίτσα).

Πριν από καμμιά δεκαετία, κοντά, όταν είχα κάτι εργολαβίες με τη Σβάινλαντ -ομογενείς, εννοείται- έτυχε στους κύκλους μου να συζητείται ένας μαλάκας, έτσι, χωρίς επίθετο. Γενιά Χ μέση, όπως κι εμείς, σε μια αόριστη θέση υπευθύνου εργαστηρίων νοσοκομείου αλλά χωρίς πτυχίο ιατρικής -σε ορισμένους κλάδους της ιατρικής όπως την πυρηνική ιατρική δεν είναι απαραιτήτως όλοι γιατροί, αλλά υποστηρίζονται από φυσικούς και τεχνικούς μηχανημάτων-, χριστιανομαλάκας με περικεφαλαία, μπλεγμένος με κάτι χορτοφάγους χριστιανούς (οι Αντβεντιστές της Εβδόμης Μέρας είναι διαβόητοι) και σύμφωνα με τους γνωστούς μου, ετοιμαζόταν να πάρει πτυχίο νατουροπαθητικής ιατρικής μέσω αλληλογραφίας(!) σε δεκαοχτώ μήνες (!!!) και να κατέβει στην Ελλάδα για να κάνει μπίζνες.

Τέλος πάντων, πέρασε μια δεκαετία περίπου, χάλασε η εργολαβία στην Σβαϊνλάνδη, εγνώρισα τα εργαστήρια πυρηνικής ιατρικής από μέσα, συνέβησαν πολλά εν ολίγοις σε αυτά τα εννέα χρόνια (όπως έχουν την κακιά συνήθεια να κάνουν) και κάπου εκεί άκουσα το όνομα.

Δρ Κ.Μ., φυσίατρος.

Και κάπου εκεί άκουσα και τα χούγια και τις απόψεις. Και κάτι μου θύμιζαν. Για δες τι μου θύμιζαν, την περιγραφή εκείνου του μαλάκα. Ψάρεψα λίγο τα άτομα που είχαν επαφή μαζί του. Οι αντιδράσεις περίεργες: από το «Που τα ξέρεις όλα αυτά;» μέχρι το «μην τον ακουμπάς» και «σταμάτα να προκαλείς». Τι καταλαβαίνουν τα πονηρά παιδάκια; Μάλλον ότι κάτι υπάρχει.

Έψαξα στο διαδίκτυο. Και ανακάλυψα κάμποσα ανησυχητικά. Κάποια τα έβλεπα εδώ και καιρό, αλλά τώρα βρίσκω το θάρρος να τα πώ.

Πρώτον και βασικόν: χάθηκε το Skepdic.gr. Και χάθηκε σχετικά πρόσφατα. Νομίζω ότι χάθηκε την εποχή που ο Βουμβούκος έγινε υπουργός Υγείας. ΓΙΑΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑ; Μήπως ετοιμάζονται να παραχωρήσουν την υγεία μας σε τσαρλατάνους τύπου Δόκτορος Κ.Μ.;

Δεύτερον, ο Δρ. Κ.Μ. έχει το ίδιο επώνυμο με τον αρχηγό της Truth Team της Ν.Δ. Υπάρχει συγγένεια μεταξύ τους; Χρησιμοποιείται αυτή η συγγένεια για να μπορεί ο Δρ Κ.Μ. να κυκλοφορεί ανεξέλεγκτος, να λυμαίνεται τη Βόρεια Ελλάδα και να μη συναντά κριτική; Θυμάμαι το μένος των σκεπτικιστών για τον σαφώς λιγότερο επικίνδυνο και διαφημισμένο Βυθούλκα. Γιατί σωπαίνουν για τον Δόκτορα Κ.Μ.;

Τρίτον: Τι συνέβη και οι αντιδογματικοί, σκεπτικιστικοί, αθεϊστικοί κύκλοι της ελλάδας εξαφανίστηκαν, ειδικά τώρα που έχουμε κύμα ανορθολογισμού; Γιατί οι περισσότεροι μετατράπηκαν σε υποστηρικτές του μνημονίου, αδιαφορώντας για τις βρώμικες συμμαχίες της μνημονιακής παράταξης με ότι πιο σκοταδιστικό και μαυρόψυχο κυκλοφορεί στην κοινωνία; Ισχύει η φήμη που είχα ακούσει το 2007 ότι οι περισσότεροι «φιλελεύθεροι» ήταν κρυφοσαμαρικά μέλη της ΠΟΛΑΝ που φορούσαν τη μάσκα του φιλελεύθερου για να χτίσουν συμμαχίες;

Τέταρτον: Ποιός ο ρόλος του freeinquiry.gr και γιατί πουσάρεται ασυστόλως σε κοινό μνημονιακό και αντιμνημονιακό η τσαρλατανική και επικίνδυνη Νέα Γερμανική Ιατρική του Χάμερ;

Κι αφού ρώτησα και ξαλάφρωσα, ας πιάσω το βιογραφικό του Δόκτορος Κ.Μ, αντιγραμμένο από το biblionet (με κόκκινο οι σημειώσεις μου):

Ο K. Μ. γεννήθηκε το 1969 στην Βέροια. Την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του ολοκλήρωσε στη Κατερίνη καθώς επίσης και κύκλo σπουδών στην εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας, αποκτώντας Proficiency level.  (κανένας γιατρός, άξιος του ονόματός του, δεν βάζει το Proficiency σαν κάτι παραπάνω από υποσημείωση. Επιπλέον, οι νεώτεροι επιστήμονες, λόγω Internet και αγγλικής βιβλιογραφίας, είναι πρακτικά δίγλωσσοι εξ’ανάγκης και σε επίπεδο ανώτερο του Proficiency)
Μέχρι το 2005 ζούσε και εργαζόταν στην Γερμανία. Οι ακαδημαϊκές του σπουδές ξεκίνησαν σπουδάζοντας Βιολογία και συνεχίστηκαν στην Ιατρική σχολή της Φραγκφούρτρης (sic – και μη σκεφτείς να το διορθώσεις, το πήρα screenshot), σπουδάζοντας προληπτική και φυσική ιατρική. (Πότε πήγε στη Γερμανία, πότε ξεκίνησε τις σπουδές του; Στην Φραγκφούρτη δεν υπάρχει ξεκάρφωτη Ιατρική Σχολή. Ούτε στήν Έσση – Χέσσε στην διάλεκτο των ιθαγενών- δεν υπάρχει ξεκάρφωτη Ιατρική Σχολή; Σε ποιό γαμημένο πανεπιστήμιο πήγε, ποιά χρονιά μπήκε, και με τι τίτλο αποφοίτησε)
Ολοκλήρωσε τον Ιατρικό κύκλο σπουδών του (επιμένω, απο που;) , αποκτώντας Διδακτορικό τίτλο (Doctor of Science) (Γιατί Γερμανικό ίδρυμα δίνει αγγλικό τίτλο; Μήπως πρόκειται για κανένα diploma mill;) με Ακαδημαϊκή διάκριση «Cum Laude» (μάλλον «cum inside», αλλά μη γίνομαι αισχρή) μελετώντας την επίδραση του ηλιακού φωτός στην παραγωγή μελατονίνης επί του ανθρώπινου οργανισμού (εργασιούλα; δημοσιευσούλα; δείξτα να γελάσει κάθε πικραμένος…).
Η περαιτέρω εκπαίδευσή του συνεχίστηκε (χρονολογίες;) (Master of Science) (πρώτα γίνεσαι master και μετά doctor, ή μήπως κάνω λάθος), στο χώρο των Νευροεπιστημών (Νευροενδοκρινολογία) με διάκριση «Magna Cum Laude» (πότε; που; χαρτί;) πραγμάτωνοντας (sic) έρευνα, σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας της Γερμανίας (πότε;), για το ποσοστό των αυτοκτονιών από καταχρηστικές (sic ρε!) ουσίες.
Από το 2004 μέχρι το 2006, πραγμάτωσε έρευνα, σχετικά με τη σχιζοφρένεια σε Διδακτορικό επίπεδο (Doctor of Philosophy) στην Κυτταρική και Μοριακή ΒιοΕπιστήμη με διάκριση «Cum Laude» στο Ηνωμένο Βασίλειο (συγγνώμη, μέχρι το 2005 ήσουν στη Γερμανία. ΠΟΤΕ ΠΡΟΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΕΣ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΤΑΝΙΑ; Πότε πρόλαβες να παρεις ιπτάμενος διδακτορικό στην Ιατρική; Η συνομήλική σου, μη ιπτάμενη, και ευνοούμενη του κράτους Νατασούλα του Κωστάκη, πήρε πολύ λιγότερους τίτλους και θεωρήθηκε προκλητική. Έχει πάντως πλάκα να βλέπεις «ελεύθερους», «αντιδογματιστές» Αιλλυνούληδες που ωρυόντουσαν για τη Νατάσα, να χάβουν σαν χάνοι τα παραμύθια του παραπάνω).
Την τελευταία δεκαετία, είχε τη θέση του προϊσταμένου για την Ασφάλεια & Ακτινοβολία στο μεγαλύτερο κέντρο Ερευνών με Βαρέα Ιόντα της Γερμανικής Κυβέρνησης (ποιό; πότε; Ήταν αυτή η θέση κάτι παραπάνω από θέση σεκιουριτά πολυτελείας; Τι προαπαιτούμενα προσόντα είχε αυτή η θέση;).
Ο Dr. Μ. είναι άτομο με αρκετά ανεπτυγμένες ευαισθησίες σε σχέση με το «ευ ζήν» των συνανθpώπων του (κι εγώ είμαι η μετενσάρκωση της Αφροδίτης και της Ιστάρ σε αυτή τη ζωή, θεογκόμενα και δυναμίτης στο κρεββάτι). Για τον λόγo αυτό παρουσιάζει σειρά oμιλιών και σεμιναρίων με θέματα υγείας (κι εγώ γράφω μπλόγκ που ενημερώνει τους αναγνώστες μου για τις απάτες και πουστιές εις βάρος τους, και…;), φέρνοντας την σύγχρονη Ιατρική κοντά στον απλό άνθρωπο (το ίδιο και ένα καλό ντοκυμανταίρ), εξηγώντας τις αιτίες που διέπουν στην εμφάνιση (sic ρε!) διαφόρων νόσων καθώς επίσης και την οδό προς την ίαση και τη θεραπεία τους (προσέξατε την καλυμμένη χριστιανική αναφορά της «οδού»; «Εγώ ειμί η Οδός»; Η Ιερά Σύνοδος και οι αντιαιρετικές οργανώσεις ενδιαφέρονται ή κοιμούνται;).
Το πρόγραμμα υγείας που εισηγείται έχει χαρίσει υγεία & ευεξία σε αρκετούς ανθρώπους στην Υδρόγειο(sic και αναπόδεικτος ισχυρισμός όπως και παραπάνω). O Dr. Μ. είναι συχνά προσκεκλημένος σε ραδιοφωνικές & τηλεοπτικές εκπομπές (Το ίδιο και ο Κατέλης), φέρνοντας κοντά στους ανθρώπους τα καλά νέα (άλλο παραχριστιανικο συνθηματικό+ αναπόδεικτος ισχυρισμός) της υγείας.
O Dr. Μ. έχει γράψει αρκετά επιστημονικά άρθρα (Σε ποιό επιστημονικό περιοδικό; Βιβλιογραφία;) και μέχρι τούδε, 5 βιβλία σχετιζόμενα άμεσα με την υγεία, και μαζί με την σύζυγό του, η οποία είναι νοσηλεύτρια (αυτή τουλάχιστον έχει μια αποδεδειγμένη σχέση με την υγεία), με περαιτέρω εκπαίδευση στην παιδοψυχολογία και σύμβουλος υγείας (νομίζω απλή πιστοποίηση θέλει), εργάζονται προωθόντας τα καλά νέα (να’το πάλι το παραχριστιανικό!) για τη υγεία.
Από το 2005 εργάζεται και είναι διευθυντής στο Ελληνικό Ινστιτούτο Νέας Ζωής (ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΠΡΟΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ; Βοήθησα συγγενή μου γιατρό σε διδακτορική διατριβή. Έκανε πάνω από έξι χρόνια με παράλληλη απασχόληση σε ένα ιδιωτικό ιατρείο, όχι να διευθύνει ινστιτούτο και να τρέχει δεξιά κι αριστερά. Δεν κολλάει, πως να το κάνουμε;).   και ως υπεύθυνος στον Οργανισμό Κοινωνικής Αγωγής και Πρόληψης Υγείας στην Ελλάδα (δεν βρήκα site, αλλά αν ήταν σπουδαίος οργανισμός, δεν θα είχε ύπαρξη έστω στις καταστάσεις οργανισμών του Υπουργείου Υγείας;), παράλληλα διδάσκει Προληπτική Υγεία στο Natural Health Science College (τσαρλατανικό εργαστήριο ελευθέρων σπουδών, παρέχει και σεμινάρια μάλαξης, για χειράντλησης δεν ξέρω) στην Αθήνα, και από το 2008 είναι καθηγητής στο Ευρωπαίκό Πανεπιστήμιο Κύπρου (έτος ίδρυσης 2007, μέλος «ομίλου κερδοσκοπικών πανεπιστημίων» που μυρίζει κομπίνα με την World Bank) στις Επιστήμες Υγείας & Νευροεπιστήμες
O Dr. Μ. είναι μέλος των κάτωθι Οργανισμών:
1) Παγκόσμια Υπηρεσία Υγείας (World Health Services ) – Πουστιά για να το μπερδέψουμε με την WHO. Στην καλύτερη, μικρομεσαίος φιλανθρωπικός οργανισμός
2) Διεθνής Eπιστημoνική Επιτροπή (Scientific Advisory Board) – Κατ’αρχάς Scientific Advisory Board μεταφράζεται απλώς «Επιστημονική Επιτροπή». Απλά λέμε μια μαλακία να περάσει ή ώρα. 
3) Διεθνής Επιτροπή για Εντιμότητα στην Iατρική ( International Association for Honesty Ιn Medicine). Βρήκα μια National Association for Honesty in Medicine στο Quackwatch. Υποθέτω ότι είναι ο ίδιος οργανισμός.
4) Ιατροί για Διεθνή Ζωή (Doctors For Life International). -Υπερχριστιανική μισογυνική οργάνωση για την απαγόρευση των αμβλώσεων (ισχυρό συνθηματικό shibboleth μαζί με την ομοφοβία για τους υπερχριστιανούς)
5) Ερευνητική Κοινωνία για ΨυχoNευpoAνoσιολoγία (Research Society for PsychoΝeuroImmunology). Άλλο ένα ίδρυμα που υπάρχει μόνο στο βιογραφικό του Δρος Μ. Στο Google αυτός ο φοβερός και τρομερός οργανισμός άλλη παρουσία δεν έχει.
6) Διεθνής Οργανισμός για Έρευνα στον Εγκέφαλο (International Association for Brain Researsh -sic) Αυτός ο οργανισμός σαν να υπάρχει αλλά η ιστορία του είναι περίεργη και δεν αποκλειω να έχει υφαρπαγεί από τσαρλατάνους, δεδομένης της πρόσφατης μετεωρικής του ανάπτυξης.
7) Διεθνές Forum για την Σχιζοφρένεια & Alzheimer’s (International Forum for Schizophrenia Alzheimer’s) -Φαίνεται να υπάρχει, αλλά είναι αυτό: Φόρουμ για την εύρεση θεραπείας. Αξιέπαινο, αλλά οποιοσδήποτε, ιατρός, ασθενής ή νοσοκόμος μπορεί να γίνει μέλος. Δεν είναι ένδειξη επιστημονικού κύρους.
8) Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρία -Ομοίως δεν είναι ένδειξη επιστημονικού κύρους, καθώς και μη ιατροί μπορούν να γίνουν μέλη
9) Αντιπρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου για Υποστήριξη Υγείας -πρόσφατος οργανισμός, φαίνεται να επικεντρώνεται στη διάδοση της χορτοφαγίας και της αποφυγής του εμβολιασμού. 
10) Γιατροί του Κόσμου -Ομοίως, μη γιατροί μπορούν να γίνουν μέλη.
11) Παγκόσμιος Ιατρικός Σύλλογος ( World Medical Association) -Φαίνεται να είναι έγκυρος οργανισμός, αλλά φαίνεται ότι είναι ανοιχτός και σε παραϊατρικά επαγγέλματα
12) Βρετανική Ακαδημία για Κυτταρική Βιολογία (British Society for Cell Biology) -εγκυρος οργανισμός, ανοιχτός όπως η τρύπα της Βουλιαγμένης. Με 60 ευρουλάκια γίνεσαι μέλος
13) Αμερικανική Κοινωνία για Εξέλιξη της Επιστήμης (American Association for Advancement in Science) – O οργανισμός πίσω από το καλό περιοδικό Science, με εκατόν πενήντα ένα δολαριάκια γίνεσαι μέλος.

Σηκώνει πολύ νερό αυτό το βιογραφικό, δε βρίσκετε; Δεν ξέρω για εσάς, εμένα πάντως τσαρλατάνο μου μυρίζει. Κοιτάξτε το δεύτερο και το τρίτο μου ερώτημα ξανά.

Περιμένω πληροφορίες, διευκρινίσεις, τρολλιές, flames, hate mail. Μηνύσεις δε δέχομαι.

Υ.Γ.: «Φυσίατρος», όπως το ξέραμε, είναι ο ορθοπεδικός που ασχολείται με το θέμα της φυσικής αποκατάστασης. Ο  Δόκτωρ Μ. το χρησιμοποιεί πονηρά σα μετάφρασή του naturopathist. Τι είναι naturopathist? Εδώ για μια εισαγωγή.

Υ.Γ.2: Κοιτάξτε ποιός τον διαφημίζει (η Ιερά Σύνοδος τι έχει να πει, οέο;)

Με τα ίδια τους τα λόγια (ειλικρινά, τελευταία φορά που ασχολούμαι…)

Με κόκκινα τα σχόλιά μου, λίνκ δε δίνω, ντακ-ντακ-γκόου, ξέρετε…

Το παρόν παρουσιάζεται και σχολιάζεται σαν χαρακτηριστικό δείγμα του υστεροειδούς, παρα-ηθικού λόγου της βολεμένης μεγαλοαστικής τάξης των πόλεων, λόγου που αντανακλά τη διαστροφή τους και το μίσος τους για τους «wannabe», οι οποίοι απειλούν την πακτωμένη θέση τους. Στον φόβο τους ότι οι υγιέστερες διανοητικά και ευρωστότερες σωματικά ανερχόμενες τάξεις των μορφωμένων πρώην αγροτών, εργατών και μικροτεχνιτών θα τους αντικαθιστούσαν, συμμάχησαν με τα πλέον διεστραμμένα όργανα του ψυχοπαθητικού καπιταλισμού με σκοπό τόσο να διατηρήσουν την ηγετική τους θέση, όσο και να συνθλίψουν και να καταστρέψουν τους wannabe ανταγωνιστές τους. Το παρακάτω δείγμα λόγου είναι ένα παράθυρο στην αρρωστημένη τους νοοτροπία και σαν τέτοιο σχολιάζεται)

ΔΗΜΑΡ και μεσαια ταξη

1.Τι ειναι -πραγματικα- η μεσαια ταξη ;
2.Εχει αραγε εξαφανισθει ή ειναι υπερβολες;
3.Υπαρχει μεταρρυθμιστικο κομμα που να εκφραζει την μεσαια ταξη ;

Ας επιχειρησω να απαντησω

1.Κατα την γνωμη μου η μεσαια ταξη αποτελειται απο το πλεον ανησυχο, ενημερωμενο τμημα της ελληνικης κοινωνιας (επιστημονες, ελευθερους επαγγελματιες, εμπορους, τμημα των βιοτεχνων και των μικρων βιομηχανιων,…)

 (υπαινίσσεται ότι οι εξειδικευμένοι επαγγελματίες, οι υπαλλήλοι γραφείου ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, οι καθηγητές,  οι επιστήμονες με εξαρτημένη σχέση εργασίας και οι βιοτέχνες κάτω από μια βαθμίδα -ή οι παραπάνωη έχοντες ταπεινή, μη μεγαλοαστική, καταγωγή- δεν δικαιούνται να ανήκουν στη μέση τάξη, αλλά οφείλουν να είναι τα υποζύγια των ανωτέρω). 

2.Η ανεξελεγκτη πιστωτικη επεκταση,μετα την εισοδο μας στο ευρω, οδηγησε στην αυταπατη της υπερκαταναλωσης απο σημαντικο τμημα του πληθυσμου (wanabe «μεσαια ταξη» –τι σας έλεγα;) , που νομισαν οτι μπορει να ανελθουν επιτελους στην «μεσαια ταξη». Ειναι σημαντικο τμημα των «κοκκινων δανειων» για αγορα νεοδμητης κατοικιας σε τιμες πανω απο 3.000 ευρω/τ.μ. + 2 ΙΧ υψηλης αξιας. (Θεωρώ ότι δεν ισχύει ή αν ισχύει, ήταν μια καλοστημένη παγίδα στην οποία έπεσαν οι περισσότερο έξυπνοι, δημιουργικοί και αισιόδοξοι – άρα λιγότερο πονηροί- ανερχόμενοι. Καθώς έκαναν μεγαλύτερες οικογένειες και μη έχοντας κληρονομιές, είχαν ανάγκη μεγαλύτερων σπιτιών σε ήσυχες ημιαστικές περιοχές και μεγάλων, αξιόπιστων οικογενειακών αυτοκινήτων. Οι αληθινά πλούσιες τάξεις σπανίως έως ποτέ δεν αγοράζουν στο όνομά τους τα υπερπολυτελή τους αυτοκίνητα, αλλά τα ονομάζουν «εταιρικά» και «επαγγελματικά». Τα περισσότερα σπίτια των κόκκινων δανείων είναι υπερτιμημένα νεόδμητα αγορασμένα από οικογένειες σαν επένδυση μετά το φιάσκο του χρηματιστηρίου – άλλη απάτη ενάντια στους ανερχόμενους. Και, για να καταλάβετε, τώρα οι τιμές των «φουσκωμένων» ακινήτων πέφτουν.)

Η πραγματικη μεσαια ταξη (προσέξτε το «πραγματική», την υπεροψία με την οποία ο κοινωνιοπαθής κρατάει για τον εαυτό του τον τίτλο της μέσης τάξης) , τοσο σε ορους παραγωγης οικογενειακου εισοδηματος (λογω προγονικης περιουσιας, ευνοϊκης αντιμετωπισης απο την εκαστοτε πολιτικη ελιτ και τελος ικανοτητων,-η νοητική και ψυχική του αναπηρία δεν τον άφησε να καταλάβει ΟΤΙ ΚΑΡΦΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ και παραδέχτηκε ότι το ητπρονόμιό του το έχει χωρίς να το αξίζει– κατα την περιοδο που η κοινωνικη κινητικοτητα ηταν ακομη εφικτη (1955-1985)) -πάλι καρφώθηκε από μόνος του, πάλι του βγαίνει η υστερία και το μίσος-, οσο και σε επιπεδο ικανοτητων -πρίν το είχε παραδεχτεί ότι οι ικανότητες δε μετρούσαν, αλλά η γνωστική ασυμφωνία και η αντίφαση στην ίδια παράγραφο είναι ίδιο των ψυχικά ανάπηρων- να προβλεπει-οσμιζεται το παγκοσμιο οικονομικο περιβαλλον μεσο προθεσμα -πάλι καρφώθηκε από μόνος του, καθώς η μεγαλοαστική τάξη της χώρας οφείλει τα πλούτη της στις υπεργολαβίες εκμετάλλευσης των ιθαγενών υπέρ των ξένων ελεγκτών –, υπαρχει και θα υπαρχει, δεν ειναι φανατικη και μπορει να ψηφιζει οποιοδηποτε απο τα κομματα της σημερινης βουλης -πάλι καρφώνεται από μόνος του, παραδεχόμενος σχεδόν με περηφάνεια ότι η μόνη ιδεολογία αυτουνού και της τάξης του είναι η διατήρησή τους στην κορυφή της κοινωνικής τροφικής αλυσίδας, με κάθε μέσο, κατά προτίμηση ανέντιμο.

3. Οσο για το μεταρρυθμιστικο κομμα που εκφραζει την μεσαια ταξη,βλ. απαντηση 2 -πάλι καρφώθηκε από μόνος του, τον εκφράζει όποιο κόμμα θα του επιτρέψει να διατηρήσει την δεσπόζουσά του θέση στην κορυφή της κοινωνικής τροφικής αλυσίδας. Η οποια ταυτιση της μεσαιας ταξης με την ανανεωτικη αριστερα /σοσιαλδημοκρατια της ΔΗΜΑΡ αποτεςλει υψιστο λαθος εκτιμησης -σωστά, καθώς η τάξη των κοινωνιοπαθών δεν έχει ιδεολογία πέραν της ιδιότητας του αρπακτικού, και επιλέγει το φορέα που θα ακολουθήσει με κριτήρια βαρύτητας εφάμιλλης αυτών που χρησιμοποιούσε η Ιμέλντα Μάρκος για να διαλέξει παπούτσι να φορέσει  -. Υπαρχει μεταρρυθμιστικη δεξια, οπως του Υπ. Οικ. με 2 συντελεστες φορολογησης 23% (εως εισοδημα 50.000) και 33%(για εισοδημα πανω απο 50.000) -Αρπακτική πέστην καλύτερα- και η σοσιαλδημοκρατικη με περισσοτερους συντελεστες ανα κλιμακιο εισοδηματος που στην Γαλλια εφθασε στο 75%(για λογους συμβολικους) -Γιατί προφανώς είναι τραγικό να φορολογείς με 75% έναν αμειβόμενο με 100.000.000 και να του αφήνεις μόλις 25 ψωροεκατομμύρια ευρώ για να ζήσει, τη στιγμή που ο λεηλατητής άχρηστος υπάλληλος των 10000 ευρώ με μπλοκάκι κρατάει πλουσιοπάροχα 7700 ευρώ ττο χρόνο και δεν ξέρει που να τα πρωτοξοδέψει. Όσο για το ασυνάρτητο και εντελώς ασύνδετο της σκέψης, όπως και για την τσιπούρα του ανεκδότου, θα τα πούμε μια άλλη φορά-. Οι οπαδοι της μεταρρυθμιστικης αριστερας/οικολογιας θα πρεπει εχουν την ικανοτητα αντιληψης τι ειναι νεοφιλελευθερο και τι αντικλεπτοκρατικο-«δημιουργιας δημοκρατικης οικονομιας»  -Είπαμε, ίδιο της ψυχικής αναπηρίας είναι η διανοητική σύγχυση. Επιπλέον πάλι καρφώθηκε από μόνο του το πουλάκι μου, παραδεχόμενο ότι μπορεί να κινηθεί μόνο μεταξύ τιμωρητικού νεοφιλελευθερισμού και τιμωρητικού αντικλεπτοκρατισμου -και επομενως να γνωριζουν την «λεπτη ρυθμιση» των αναγκαιων μεταρρυθμισεων, για να μην απογοητευοται και για να μην κανουν πολιτικες γκαφες -αφού την πήρε μάτι όλο το χωριό, σφάλισε την πόρτα η κόρη.

Μικρό-μικρό το κείμενο, αλλά ενδιαφέρουσα κλειδαρότρυπα στον τρόπο σκέψης της ψυχοπαθητικής, μνημονιόφιλης τάξης. Αν υπάρξει ενδιαφέρον, θα βάλω και άλλα, πιο αισθαντικά. Μόνο Μπίστη, Πρετεντέρη και Πάσχο μη μου ζητήσετε. Είμαι σε επικίνδυνη ηλικία και δεν έχω κάνει τσεκάπ…

Φαντάζεστε τώρα με τον Σπυράδωνη στο υπουργείο υγείας…

…να νομιμοποιηθούν σαν πάροχοι ιατρικών υπηρεσιών οι απόφοιτοι αυτής εδώθενες της σχολής τσαρλατάνων;

ηττπ://www.*k*d*m*a.gr

Δε δίνω link καθαρά, σέρνονται και μηνύσεις, και τουλάχιστον μια καθηγήτρια της σχολής ήταν συνεργάτιδα του Σπυραδώνιδος.

Για του λόγου το αληθές: http://www.*.*/joomla/index.php/gr/2012-05-23-08-46-57/4-tz*r*p**l*

Αχ κύριε Σαραντάκο μου…

…δεν ξέρατε, δε ρωτάγατε;

Δε φτάνει που θίξατε τον σεπτό σύμβουλο του πάνσεπτου εκσυγχρονιστή πορδηπουργού της ελέω θεού ακροκεντροδεξιάς ευρωπαϊκής νεοφιλελέ κυβερνησάρας μας, δηλώσατε κιόλας ότι είστε συντάκτης της «Αυγής».

Φρικτέ και εξωλέστατε υπάνθρωπε, αναρχοσυμμορίτη της δραχμής, κουμουνιστοφασίστα σφαγέα με το κονσερβοκούτι, οπισθοδρομικέ υποστηρικτή των λιγδερών κτηνών με τα τριχωτά χέρια και τα μαύρα νύχια που αποτελούν την «τάξη» των εργαζομένων, συνένοχε των επιόρκων του δημοσίου! Θα ήταν προτιμότερο να δηλώνατε σοδομιστής αγέννητων προβάτων και να υπερασπίζατε τη φιλελευθεροποίηση του επαγγέλματος της πορνείας και το άνοιγμά της στους ανηλίκους, καθώς ένα εκπορνευόμενο ανήλικο εξασφαλίζει μια άνετη ζωή με πρόσβαση στα σώματα και τους εγκεφάλους των προχώ ευρωπέων έτσι ωστε να ανοίξουν, πλην των άλλων και τα μυαλά τους, όπως στο success story του ΔΝΤ, την Ταϋλάνδη. Θα ήταν εξίσου καλό να κάνετε χουμοράκι τύπιου «Συντέλειας» και «Ιδρύματος» (η ισχύς της φιδελεύθερης ονοτροπίας θα θέρμαινε το παγερό σαν την Ανταρκτική χούμορ σας) κλωτσώντας στην κοιλιά τον πεσμένο χάμω έλληνα, γελώντας χαιρέκακα με το χάλι του. Η να γράφετε σκατολογικά, δήθεν καταραμένα ποιήματα σαν τον Μπόγδανο, ο οποίος κατετρόπωσε τον Μιχαλολιάκο, προξενώντας του στειρότητα με απανωτά χτυπήματα του σφιγκτήρα επί των οργάνων πατρότητας, μεταφορικά μιλώντας πάντα.

Αλλα όχι, κύριε Σαραντάκο, όχι. Κάνατε το ολέθριο σφάλμα να μελετήσετε αυτό που γράφετε και να δείξετε τον διάβολο στις λεπτομέρειες. Φυσικά λέγοντας ότι είστε συντάκτης του άθλιου εντύπου που λέγεται «Αυγή». Προτιμότερο να δηλώνατε συντάκτης του «Στόχου» για να προστατέψει ο Αλτσχαϊμερόπουλος την ελευθερία λόγου σας. Και φυσικά, σας την έπεσε η συμμορία του μπάζου, η «Συνωμοσία Πυρήνων της Μερέντας (στον εγκέφαλο)». Όλα τα καλόπαιδα στην πίστα – εντάξει, όχι όλα, κρύβουνε τον μυαλοφυγόδικο τον Ζουτήρη μην εκτεθούν εντελώς. Και φυσικά έριξα το γέλιο της αρκούδας όταν είδα να σας κατηγορεί για φασισμό κάποιος που προ επταετίας μας τσίγκλισε να επιτεθούμε σε μπλόγκερ (με άθλια διαδικτυακή συμπεριφορά κι ελόγου της, βέβαια) κατηγορώντας την σαν «ναζί» επειδή εξέφρασε την εκτίμηση της για το έργο κάποιου Ναζί καλλιτέχνη.

(Ωραία, αγόρι μου, κατηγόρησε κι εμένα σα ναζί επειδή διάβασα ένα βιβλίο του Λώρενς Ντένις και θεώρησα ότι η κριτική του στον καπιταλισμό είχε κάποια βάση.)

Τι τα θέλατε, κύριε Σαραντάκο; Δεν μένατε στα άθλια αγγλικά του Τσίπρα, να παραμείνετε ένας καλός γλωσσολόγος και να τους δίνετε πυρομαχικά ενάντια στη συμμορία της δραχμής; Η πατρίς και ο φιλελευθερισμός κινδυνεύουν, εσείς γιατί υπονομεύετε τον αγώνα τον καλό που κάνουν;

Γιατί πρέπει να είστε πολιτικοποιημένος, να μην είστε στρογγυλός, υπεύθυνος, μειλίχιος και να στρέφεστε μόνο ενάντια στα νόμιμα θηράματα (συνδικαλιστές, συριζίτες και χριστιανούληδες); Δεν είναι να χάνετε κοινό.

Ορίστε τώρα. Εναντίον σας το μπάζο και το ηρωϊκό παρελθόν της ελληνικής μπλογκόσφαιρας (αχ που’σαι νιότη που’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος).

Τέλος πάντων. Δεν ξέρω αν με διαβάζετε. Δεν έχει και σημασία εξάλλου, έχω και τις ενοχές μου. Ενοχέσε μέσα, δηλαδή. Δεν καταλαβαίνετε, δεν πειράζει. Για άλλον μισομπλόγκωνα θα πάει.

Ταύτα και μένω.

 

 

Κοκοκο ο κοκοτός, τα μυαλά του και μια λίρα

Όσο σύνηθες και να είναι, πάντα με διασκεδάζει να βλέπω το πόσο άχρηστη, ανόητη και ηλίθια είναι η παράταξη της «κενής λογικής». Το τελευταίο της διαμαντάκι είναι πολύ πολύτιμο για να πάει χαμένο. Οπότε σας το παρουσιάζω, απονέμουσα τα δέοντα:

Ένας γνωστός από το fb, προσπαθεί να πείσει ότι οι επιχειρήσεις πληρώνουν λίγους φόρους. Μου στέλνει, λοιπόν, το Στατιστικό Δελτίο του ΥΠ.ΟΙΚ. με τους δύο πίνακες (δείτε φωτό), και μου αναφέρει μόνο τον δεύτερο: οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν το 55% των φόρων εισοδήματος, οι επιχειρήσεις το 30%, και οι υπόλοιποι (ελεύθεροι επαγγελματίες, εισοδηματίες, κλπ.) πληρώνουν το 15%.

Και να η πρώτη ματσαγκανιά του Κοκοτού: Πιάνεται μόνο ο φόρος εισοδήματος. Ωστόσο αυτός ο φόρος δεν επιβαρύνει ίσα και όμοια επιχειρήσεις και εργαζομένους και δεν μετράει σε όλα τα εισοδήματα. Το τι δε θεωρείται φορολογήσιμο εισόδημα για τις εταιρείες είναι απλά απίστευτο. Κατ’αρχάς, όλα τα έξοδα των εταιρειών, σε αντίθεση με τα έξοδα των μισθωτών και συνταξιούχων δεν θεωρούνται φορολογητέο εισόδημα, όπως δεν θεωρούνται εισόδημα τα κέρδη από μετοχές, επενδύσεις και αμοιβαία κεφάλαια. Άρα ουσιαστικά έχουμε την πρώτη αδικία εις βάρος ενός μισθωτού ο οποίος μάλιστα διπλοφορολογείται, καθώς τα ήδη φορολογημένα στην πηγή έσοδά του φορολογούνται ξανά και με πολλαπλάσιο συντελεστή όταν τα καταναλώνει για να συντηρηθεί μέσω των εμμέσων φόρων. Δεδομένου ότι η τρόικα υπολογίζει ότι τα έσοδα από έμμεσους φόρους θα είναι τα διπλάσια από αυτά των άμεσων φόρων και θα πληρώνονται σχεδόν αποκλειστικά από τους μισθωτούς, θα σας δείξω παρακάτω πόσο πούστικα παραμορφώνει την εικόνα ο Κοκοτούλης.

Κοιτάω όμως τον πρώτο και βλέπω ότι οι επιχειρήσεις αποτελούν μόλις το 11% των εισοδημάτων. Αν κάνετε μία απλή πράξη, να διαιρέσετε τους φόρους με το εισόδημα, θα δείτε ότι οι επιχειρήσεις πληρώνουν με συντελεστή 23% (3δις στα 12,8) ενώ οι μισθωτοί/συνταξιούχοι με συντελεστή 7% (5,7 στα 81,8). Και φανταστείτε, όταν οι μισθωτοί στενάζουν υπό το βάρος του 7%, τι πρόβλημα έχουν οι επιχειρήσεις με το 23%.

Και τώρα, η λαθροχειρία συνεχίζεται. Ο μισθωτός υποτίθεται φορολογείται «μόνο 7%» άμεσα. Μόνο και υποτίθεται ότι του μένει διαθέσιμο το 93% του εισοδήματός του. Ας βρούμε ποιος είναι αυτός ο τυχερός μέσος μισθωτός που θα φορολογηθεί μόνο 7% από το εισόδημά του και πόσα κερδίζει το χρόνο.

Αυτός είναι (με τη νέα φορλογική κλίμακα) ο τυχερός μισθωτός των 13500 ευρώ καθαρά το χρόνο, με μισθό δηλαδή κάτι λιγότερο απο 1000 ευρώ το μήνα (+δώρα) ακαθάριστα. Από αυτά χάνει μέσω του φόρου εισοδήματος 950 ευρώ χοντρικά και του μένουν 12550 ευρώ. Αναλογικά κάτι παραπάνω από 1000 ευρώ το μήνα μέσο όρο αν μοιράσει τα δώρα αναλογικά σε όλους τους μήνες.

Αλλά ώπ! ξεχάσαμε την εισφορά αλληλεγγύης 1% στο σύνολο. Πάρτου και 135 ευρώ από την τσέπη. Είμαστε πια στα 12415 ευρώ το χρόνο. Ας θεωρήσουμε ότι ζει στο νοίκι με 300 ευρώ το μήνα, του μένουν 8815 ευρώ στο χέρι άρα 734 ευρώ το μήνα για να τα βγάλει πέρα. Φυσικά δεν περιμένετε να μπορεί αυτός ο άνθρωπος να κάνει σοβαρή αποταμίευση με 734 ευρώ το μήνα, ειδικά αν έχει και οικογένεια, ενώ επιπλέον η αποταμίευση. πάνω από ένα όριο τιμωρείται καθώς υπάρχει ποινή αν δεν μαζευτεί ορισμένος αριθμός αποδείξεων. Το λογικό και φυσιολογικό θα είναι να τα ξοδέψει και θα υποθέσω ότι οι κρατήσεις του είναι 23% κατά μέσο όρο (δεν λαμβάνω υπόψη τέλη κυκλοφορίας, βενζίνες κτλ.). Του αρπάζονται επιπλέον, λοιπόν 2027 ευρώ σε ΦΠΑ τουλάχιστον (θεωρώ ότι δεν έχει αυτοκίνητο ή μηχανή, οπότε το ποσοστό είναι μεγαλύτερο, καθώς του αρπάζεται από τα χέρια το τέλος κυκλοφορίας και ένα 60% φόροι στη βενζίνη)

Σύνολο φόρων κατ’ελάχιστον 3112. Άρα σύνολο φόρων= 23,05% ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ για το μισθωτό. Άρα αυτά που λέει ο Κοκοτός για τον «προνομιούχο» μισθωτό είναι για τον πέοντα. Πόσο μάλλον τη στιγμή που ο μισθωτός ΔΕΝ μπορεί να αφαιρέσει τα έξοδά συντήρησής του από το εισόδημά του, οπότε είναι σαν να φορολογείται επί του τζίρου του ενώ οι επιχειρήσεις φορολογούνται μόνο επι των καθαρών εσόδων τους και πάλι τα 23% είναι σκάρτα. Ο ελεύθερος επαγγελματίας της ατομικής ή οικογενειακής επιχείρησης είναι λίγο καλύτερα, αλλά και πάλι υπερφορολογείται σε βαθμό κακουργήματος (αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, και πλέον κατανοώ κάθε μικρό ελεύθερο επαγγελματία που κρύβει εισοδήματα).

Προφανώς, και σε αυτό συμφωνούμε, το ουσιαστικό πρόβλημα της φοροδιαφυγής είναι που οι «υπόλοιποι» αποκρύπτουν εισοδήματα. Αλλά το να λες ότι οι μισθωτοί πληρώνουν πολλά (7%) και οι επιχειρήσεις λίγα (23%) είναι απλώς ένα χοντροκομμένο ψέμα. Αφήστε που εκτός από τους φόρους, οι επιχειρήσεις πληρώνουν και όλες τις ασφαλιστικές εισφορές, τόσο του «εργοδότη» όσο και του «εργαζόμενου».

Χοντροκομμένο ψέμα είναι το «ο μισθωτός πληρώνει μόνο 7% φόρο». Ο μισθωτός, ειδικά αν είναι αναγκασμένος να οδηγήσει αυτοκίνητο για να φτάσει στη δουλειά του, αν έχει ιδιόκτητο σπίτι, ακόμα κι αν δεν πρέπει να σκάσει χιλιάρες με φόρο πάνω από 40% για να  ζεστάνει το κοκκαλάκι του πληρώνει πάνω από 23% φόρο επί του εισοδήματός του (έμμεσο και άμεσο)  ΧΩΡΙΣ τα έξοδά του να εκπίπτουν από τη φορολόγησή του, ΧΩΡΙΣ να μπορεί να κάνει τις λαθροχειρίες μιας εταιρείας και με πολύ περισσότερο κίνδυνο για την ελευθερία του και τη σωματική του ακεραιότητα (μια εταιρεία δε φυλακίζεται για τις λαθροχειρίες της και μπορεί να γλιτώσει από χρέη που θα έστελναν έναν απλό μισθωτό για αιώνες στη μπουζού).

Πείτε, τώρα, ότι οι επιχειρήσεις μοιράζουν όλα τα κέρδη στους μισθούς και προσλαμβάνουν ανέργους. Αυτό δε θέλουν και οι ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, και λοιποί λαϊκιστές; Δηλαδή, τότε θα πλήρωναν οι επιχειρήσεις μηδέν φόρο και οι μισθωτοί ακόμη περισσότερο. Άρα, το να λες ότι οι επιχειρήσεις πληρώνουν λίγους φόρους και να πληρώνουν παραπάνω είναι και «αντι-λαϊκό» υπό αυτό το πρίσμα.

Αυτό θα ήταν το σωστό να γίνει καθώς οι εργαζόμενοι είναι εκείνοι που παράγουν τα κέρδη των επιχειρήσεων.  Ένας εργαζόμενος χωρίς μια επιχείρηση στο κεφάλι του μπορεί να παράγει αξία, επεξεργαζόμενος πρώτη ύλη και δίνοντάς της υπεραξία. Μια επιχείρηση χωρίς εργαζομένους ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΞΙΑ, πολύ απλά. Ένας επιχειρηματίας χωρίς εργαζομένους για να του κουβαλήσουν την πρώτη ύλη και να βρούν τρόπους για να την επεξεργαστούν ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΞΙΑ. Ο μόνος τρόπος για να παράξει αξία ένας επιχειρηματίας είναι να εργαστεί και ο ίδιος σαν εργαζόμενος παραγωγής επεξεργαζόμενος την πρώτη ύλη. Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα κέρδη του προέρχονται καθώς δεν επιστρέφει στον εργαζόμενο όλη την αξία που ο εργαζόμενος του παράγει, αρά τα κέρδη του προέρχονται επειδή αυτός ΚΛΕΒΕΙ τον εργαζόμενο. Η μόνη περίπτωση τα κέρδη να μοιράζονται δίκαια είναι όταν στον εργαζόμενο αποδίδεται όλη η υπεραξία που παράγει και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν ο εργαζόμενος ταυτίζεται με τον επιχειρηματία. Λέγεται συνεταιριστική επιχείρηση και έχει αποδειχθεί πολύ επιτυχής, παρά τα κακαρίσματα του κάθε κοκοτού.

Είναι σαφές: οι επιχειρήσεις είναι οι θέσεις εργασίας, κι όσο εξαντλείς τις επιχειρήσεις τόσο καταστρέφεις τις θέσεις εργασίας.
Χωρίς τις επιχειρήσεις δεν υπάρχει οικονομία.

Παπαριές.

ΠΑΠΑΡΙΕΣ.

ΠΑΠΑΡΙΕΣ ΚΑΜΑΡΩΤΕΣ.

«Οικονομία»(=νομή και διαχείριση του οίκου), ΙΔΙΩΤΗ ΚΑΡΑΜΑΛΑΚΑ, υπήρχε από την αρχαία Σουμερία για να μην πω και από την Παλαιολιθική Εποχή. Όπου υπάρχει κοινωνική οργάνωση του Έμφρονος (στην περίπτωση του Κοκοτού και των καθ’ημάς φιλελευθέρων πολύ αμφιβάλλω) Ανθρώπου υπάρχει η ανάγκη συγκέντρωσης, διαχείρισης και κατανομής ενός περισσεύματος αγαθών κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε επίπεδο ατόμου, οικογένειας και κοινωνικών δομών. Πολύ πριν ανακαλυφθεί η έννοια της «ανώνυμης επιχείρησης» και του εμπορίου, οι ανθρώπινες κοινωνίες συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να βρουν τρόπους να δημιουργούν και να συντηρούν ένα απόθεμα αγαθών για να καλύπτουν τις ανάγκες τους στις δύσκολες στιγμές και να το μοιράζουν σωστά και δίκαια. Κάπως έτσι σιγά-σιγά ανακάλυψαν την οικονομία του δώρου, την ανταλλαγή, τη χρήση κομματών από πολύτιμα υλικά (το χρήμα) συμβολικά επικυρωμένων-σφραγισμένων από τον καθολικής αποδοχής ιερέα-βασιλιά της φυλής κ.ο.κ.

Η επιχείρηση ήρθε πολύ-πολύ αργότερα, ήταν συνήθως ατομική οικοτεχνία, με τον «επιχειρηματία» να παράγει στο πλευρό των δούλων του – αν τους είχε κιόλας. Η οικονομία βασιζόταν κυρίως στις οικοτεχνίες και τις μικρές ατομικές επιχειρήσεις, ενώ οι μισθωτοί εργάτες ήταν μειοψηφία – και οι περισσότεροι μάλλον σαν «ελεύθεροι επαγγελματίες» θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Η ανώνυμη επιχείρηση (η εταιρεία με τη σύγχρονη μορφή της) γεννήθηκε μαζί με το σύγχρονο καπιταλισμό, και από γεννησιμιού της ήταν μάλλον φορέας απάτης και καταλήστευσης της κοινωνίας, όπως αποδεικνύει η πολύ διδακτική ιστορία της φούσκας του Μισσισσιπή, ενώ μετέτρεψε την τεχνολογία σε εργαλείο υποδούλωσης της πλειοψηφίας.

Διαβάστε λίγη ιστοριούλα πρώτα και μετά πείτε παπαριές. Ο πολιτισμός δεν ξεκίνησε τον δέκατο όγδοο αιώνα.

Όταν, λοιπόν, ακούτε από συνδικαλιστές να σας λένε «φορολογείστε τις επιχειρήσεις» (αντί να σας λένε, πιάστε τη φοροδιαφυγή των «υπολοίπων») να περιμένετε κάποιο κάλπικο στατιστικό επιχείρημα.

…ναι, σαν τα δικά σου.

Τσίμπα και την αφιέρωσις, όλη δική σου…

Τι συμβαίνει με την Ελλάδα, όπως περιγράφτηκε πριν από τέσσερα χρόνια…

...από τον πρώην οικονομικό διευθυντή του ΔΝΤ, Simon Johnson.

Αν και ωραιοποιεί το ρόλο του ΔΝΤ, αφήνει να του ξεφύγουν αρκετά ανάμεσα από τις γραμμές για να καταλάβει κάποιος υποψιασμένος τι παίζεται (με κόκκινο τα γλιστρήματα που βλέπω και μπλέ η συνωμοσιολογία μου):

Typically, these countries are in a desperate economic situation for one simple reason—the powerful elites within them (άρα ο τελικός στόχος του ΔΝΤ είναι οι εθνικές ελίτ, σαν ανταγωνιστές των πολυεθνικών τράστ) overreached in good times and took too many risks. Emerging-market governments and their private-sector allies commonly form a tight-knit—and, most of the time, genteel—oligarchy, running the country rather like a profit-seeking company in which they are the controlling shareholders. When a country like Indonesia or South Korea or Russia grows, so do the ambitions of its captains of industry. As masters of their mini-universe, these people make some investments that clearly benefit the broader economy, but they also start making bigger and riskier bets. They reckon—correctly, in most cases—that their political connections will allow them to push onto the government any substantial problems that arise. (ενδιαφέρουσα και εκπληκτικά αντικειμενική περιγραφή της διαπλοκής, η οποία ενίοτε δεν είναι και τόσο αρνητική για το σύνολο)

In Russia, for instance, the private sector is now in serious trouble because, over the past five years or so, it borrowed at least $490 billion from global banks and investors on the assumption that the country’s energy sector could support a permanent increase in consumption throughout the economy. As Russia’s oligarchs spent this capital, acquiring other companies and embarking on ambitious investment plans that generated jobs, their importance to the political elite increased. Growing political support meant better access to lucrative contracts, tax breaks, and subsidies. And foreign investors could not have been more pleased; all other things being equal, they prefer to lend money to people who have the implicit backing of their national governments, even if that backing gives off the faint whiff of corruption.

But inevitably, emerging-market oligarchs get carried away; they waste money and build massive business empires on a mountain of debt. Local banks, sometimes pressured by the government, become too willing to extend credit to the elite and to those who depend on them. Overborrowing always ends badly, whether for an individual, a company, or a country. Sooner or later, credit conditions become tighter and no one will lend you money on anything close to affordable terms.

The downward spiral that follows is remarkably steep. Enormous companies teeter on the brink of default, and the local banks that have lent to them collapse. Yesterday’s “public-private partnerships” are relabeled “crony capitalism.” (Δηλαδή δεν είναι;) With credit unavailable, economic paralysis ensues, and conditions just get worse and worse. The government is forced to draw down its foreign-currency reserves to pay for imports, service debt, and cover private losses. But these reserves will eventually run out. If the country cannot right itself before that happens, it will default on its sovereign debt and become an economic pariah (ναι, είδαμε την Ισλανδία και την Αργεντινή πόσο χάλια είναι). The government, in its race to stop the bleeding, will typically need to wipe out some of the national champions—now hemorrhaging cash—and usually restructure a banking system that’s gone badly out of balance. It will, in other words, need to squeeze at least some of its oligarchs. (ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ)

Squeezing the oligarchs, though, is seldom the strategy of choice among emerging-market governments. Quite the contrary: at the outset of the crisis, the oligarchs are usually among the first to get extra help from the government, such as preferential access to foreign currency, or maybe a nice tax break, or—here’s a classic Kremlin bailout technique—the assumption of private debt obligations by the government. Under duress, generosity toward old friends takes many innovative forms. Meanwhile, needing to squeeze someone, most emerging-market governments look first to ordinary working folk—at least until the riots grow too large. (Κροκοδείλια δάκρυα…)

Eventually, as the oligarchs in Putin’s Russia now realize, some within the elite have to lose out before recovery can begin (και φυσικά ξέρετε ποιοί είναι αυτοί, ε; εκείνοι που θα δεχτούν να παίξουν το ρόλο του πειθήνιου επιστάτη). It’s a game of musical chairs: there just aren’t enough currency reserves to take care of everyone, and the government cannot afford to take over private-sector debt completely.

So the IMF staff looks into the eyes of the minister of finance and decides whether the government is serious yet. The fund will give even a country like Russia a loan eventually, but first it wants to make sure Prime Minister Putin is ready, willing, and able to be tough on some of his friends. If he is not ready to throw former pals to the wolves, the fund can wait. And when he is ready, the fund is happy to make helpful suggestions—particularly with regard to wresting control of the banking system from the hands of the most incompetent and avaricious (=τι σας είπα; τους πλέον απείθαρχους και λιγότερο συνεργάσιμους) “entrepreneurs.”

Of course, Putin’s ex-friends will fight back. They’ll mobilize allies, work the system, and put pressure on other parts of the government to get additional subsidies. In extreme cases, they’ll even try subversion—including calling up their contacts in the American foreign-policy establishment, as the Ukrainians did with some success in the late 1990s.

Many IMF programs “go off track” (a euphemism) precisely because the government can’t stay tough on erstwhile cronies, and the consequences are massive inflation or other disasters. A program “goes back on track” once the government prevails or powerful oligarchs sort out among themselves who will govern—and thus win or lose—under the IMF-supported plan. The real fight in Thailand and Indonesia in 1997 was about which powerful families would lose their banks. In Thailand, it was handled relatively smoothly. In Indonesia, it led to the fall of President Suharto and economic chaos.

From long years of experience, the IMF staff knows its program will succeed  (αχαχαχαχαχαχαχαχαχααααααχ!)—stabilizing the economy and enabling growth (μπουαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ!)—only if at least some of the powerful oligarchs who did so much to create the underlying problems take a hit. This is the problem of all emerging markets.

Την τελευταία πρόταση τη διαβάσατε; Την λάβατε υπόψη σε σύγκριση με τα παραπάνω; Τρομάξατε;

Καταλάβατε τι του ξέφυγε του παίκτη;

Το πρόβλημα των αναδυόμενων αγορών είναι οι φιλόδοξοι παίκτες που απειλούν την επικυριαρχία των πολυεθνικών τραστ σε μια οικονομία.

Το ΔΝΤ, σαν το ραβδί του Πολυκράτη Θρασύβουλου του τυράννου (edit: λάθος τύραννος, χρυσαυγιτιά έκανα παλι), χτυπά αγορές που σηκώνουν, έστω και στο παραμικρό, κεφάλι και που πιθανώς -έστω και ελάχιστα- μπορεί να αποζητήσουν την ανεξαρτησία τους.

Η συνέχεια είναι γνωστή: Έμμεση εξολόθρευση (δια της υπερφορολόγησης και της συμπίεσης των μιθσθών) ή υφαρπαγή δια του brain drain της δυναμικής μέσης τάξης που μπορεί να δημιουργήσει πρωτοποριακές επενδύσεις και αντικατάστασή της από μια ξενόδουλη μέση τάξη αποτελούμενη από ανίκανους, ψυχανώμαλους, χαμερπείς λούμπεν μικρομεγαλοαστούς, πλήρης κατάληψη των φυσικών πόρων και χειραγώγηση της δήθεν ελεύθερης αγοράς μέσω ιδιωτικοποιήσεων και ιδιωτικού ελέγχου κατά τρόπο που κάνει το Μαυρογιαλούρονα δείχνει Ρομπέν των Δασών.

Προσωπικά, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ ΠΑΡΑ Η ΔΗΘΕΝ ΚΑΘΑΡΣΗ ΖΟΜΠΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΣ. Ο Μαυρογιαλούρος μπορεί να δείξει φιλότιμο, οι γραφειοκράτες με την ξύλινη καρδιά ποτέ.

Σιβυλλικόν 27 – Μαρόν κλασέ

Τι θα γίνει; Πόσο περισσότερο θα τον σπρώξετε τον κοινωνιοπαθή ψυχανώμαλο ναζί χωρίς σβάστικα πια; Πόσο;

Από αλλού το περιμέναμε κι απο αλλού μας βγήκε, αδέρφια…

The limbo dance of libertarian depravity (part 8)

Νεοφιλελευθερισμός+ρατσισμός = B.F.F.E. (ξανά μανά) σε συνδυασμό με μπόλικη προστυχιά και χτυπήματα κάτω από τη μέση.

Κατινιά και χυδαιότητα που μόνο ένας καθ’ημάς φιδελεύθερος (αριστερός ή παραδοσιακός) μπορεί να επιδείξει.

Μόνο η έλλειψη ρημάτων και ουσιαστικών συνουσίας σημαντικών ξεχωρίζει ορισμένους φιδελεύθερους από τον χρυσαυγίτη. Η ομοφοβία,  αν ψάξετε στο μπλόγκ που λινκάρω, είναι ακριβώς η ίδια.

Μεταφράζουμε με τις μεθόδους της ψυχοϊστορίας τις δηλώσεις Βρούτση.

Οι δυο απλοί κανόνες:

1) Αφαιρούμε τα «δεν».

2) Δεν βλέπουμε μόνο το τι λέγεται, αλλά και το τι εκφράσεις χρησιμοποιούνται.

Αντιγράφουμε από εδώ (capital.gr):

«Δεν θα θιγούν κατώτατος μισθός και δώρα στον ιδιωτικό τομέα»

(Μεταφράζεται: Θα θιγούν. Όχι τώρα αλλά είναι στις προθέσεις μας και τον σχεδιασμό μας.)

Διαβεβαίωσεις ότι δε θα θιγούν ο κατώτατος μισθός και τα δώρα στον ιδιωτικό τομέα, έδωσε ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, μιλώντας στη τηλεόραση του ΣΚΑΙ.

(Μεταφράζεται ακριβώς όπως και παραπάνω.)

«Ο κατώτατος μισθός των 586 ευρώ παραμένει «σκαλοπάτι» για την κυβέρνηση και δεν πρόκειται να μειωθεί έως «το τέλος της δημοσιονομικής προσαρμογής»» είπε ο κ. Βρούτσης, ενώ απέκλεισε το ενδεχόμενο να αλλάξει το 40ωρο λέγοντας «είναι αδιαπραγμάτευτο» και αποτελεί «σταθερή κυβερνητική θέση», καθώς, όπως σημείωσε, «δεν μπορούμε ακόμα να αξιολογήσουμε τις αλλαγές, που εφαρμόστηκαν πρόσφατα στις εργασιακές σχέσεις».

Μετάφραση: Είναι σκαλοπάτι και πρόκειται να μειωθεί σε επόμενη φάση, μετά το τέλος της λεγόμενης «δημοσιονομικής προσαρμογής». Το «αδιαπραγμάτευτο» το είδαμε και πιο πρίν, οπότε εκείνο που περιμένω είναι να ξεχειλώσει κατ’αρχάς σε 160ωρο το μήνα ή σε 320ωρο το δίμηνο. Τις σταθερές κυβερνητικές θέσεις τις είδαμε πάλι. Τις αλλαγές που εφαρμόστηκαν στις εργασιακές σχέσεις τις έχουν μάλλον αξιολογήσει, μάλλον στον τομέα των αντιδράσεων και στου τι μπορούνε ακόμα να περικόψουνε.

Όπως είπε, υπό διαπραγμάτευση «βρίσκεται και το ζήτημα των μειωμένων αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και το μειωμένο διάστημα προειδοποίησης».

Μετάφραση: Πάνε οι αποζημιώσεις, πάει και το μειωμένο διάστημα προειδοποίησης. Πιθανώς και αναδρομικά για να βολευτούν κάτι ιδιώτες και το δημόσιο με κάτι  υπαλλήλους ΔΕΚΟ και πρώην δημοσίων τραπεζών στους οποίους οφείλονται ή θα οφείλονται κάτι πενταψήφιες αποζημιώσεις.

Σε ό,τι αφορά τις περικοπές στις συντάξεις, σημείωσε πως «όλα ξεκινούν από το σκαλοπάτι των 1.000 ευρώ», καθώς «πρέπει να δείξουμε ευαισθησία προς τους χαμηλοσυνταξιούχους». Τόνισε ακόμη πως οι μειώσεις θα εφαρμοσθούν με μία «προοδευτική κλίμακα» εάν το άθροισμα της κύριας και της επικουρικής σύνταξης υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ.

Μετάφραση: Σκαλοπάτι, το οποίο μάλλον θα κατεβαίνει και θα κατέβει κι άλλο.

Ο υπουργός Εργασίας, πάντως, επισήμανε επανειλημμένως πως η τελική απόφαση για τη δέσμη μέτρων βρίσκεται στα χέρια των τριών αρχηγών της κυβέρνησης.

Μετάφραση: Τίποτε δεν είναι αδιαπραγμάτευτο, τα λέμε για να σας καθησυχάσουμε και μετά τομπούλογλου.

Πηγή:www.capital.gr