Επιτέλους, τέλος στην τυρρανία των συνδικαλιστών και των λεηλατητών. Επιτέλους το αρνί κάθεται στο ίδιο τραπέζι με το λύκο, ο εργαζόμενος με τον εργοδότη, ένας προς έναν, σε δίκαιη μάχη, την οποία, βεβαίως βεβαίως θα κερδίσει ο εργοδότης, ο δημιουργικός και παραγωγικός. Ο άνθρωπος θα νικήσει τον υπάνθρωπο, η φλόγα της δημιουργίας θα κατακάψει την αλητεία της λεηλασίας.
Ατομικές συμβάσεις τώρα.
Και, στο επόμενο μνημόνιο, θα πρέπει να επιτρέπεται στον εργοδότη να σωφρονίζει και σωματικώς τον εργαζόμενο (εφόσον φυσικά και ο εργαζόμενος συμφωνεί). Μια σφαλιαρίτσα, ένα τέιζερ, μια ηλεκτρονική βουκέντρα βρε αδερφέ! Εφόσον ελαφρές σωματικές βλάβες στο σπίτι του εργαζομένου κρίνονται ατιμώρητες για να μην διαταραχθεί η εργασιακή ειρήνη, γιατι θα πρέπει να τιμωρούνται στον χώρο εργασίας, ο οποίος είναι σημαντικότερος;
Έτσι κι αλλιώς ζούμε για να δουλεύουμε, δε δουλεύουμε για να ζούμε!
Και δεν πειράζει, τώρα που θα έρθει ο Κουβέλης και οι ανθρωπιστές του στα πράγματα θα δημιουργηθεί δίχτυ ασφαλείας για τους υπανθρώπους και γυάλινο ταβάνι προστασίας για τους διανοουμένους του ορθού λόγου.
A win-win proposition for all.
Γιατί διαμαρτύρεστε;
Alien Penguin's Angry Feet 