Είναι ένας μύθος του Αισώπου που εκτυλίσσεται κάπως έτσι: Στο γάμο του Δία, όλα τα ζωντανά πλάσματα πέρασαν μπροστά από το θρόνο του κουβαλώντας το καθένα τα δώρα του. Ο Δίας δέχτηκε με χαρά από τον σβώλο κοπριάς του σκαθαριού μέχρι την κερήθρα της μέλισσας. Μέχρι που κάποια στιγμή, εμφανίστηκε μπροστά του το φίδι, κρατώντας στο στόμα του ένα τριαντάφυλλο. Ο Δίας τότε του είπε: «Δέχτηκα κάθε δώρο, πολύτιμο ή ποταπό, αλλά από το δικό σου στόμα δε δέχομαι τίποτε». Από δηλητηριασμένο σκεύος δεν πρόκειται να βγει κάτι καλό.
Το σκέφτηκα αυτό διαβάζοντας την επιστολή των 32 (αμάν πια γαμώτο, διαλέξτε κι ένα πρωτότυπο νούμερο, γαμώ την αριθμολογία και την καμπάλα σας, γαμώ!) βολευτών του ΜΠΑΑΘΟΚ, με την οποία ζητούν τη μείωση τιμών στο καλάθι της νοικοκυράς. Μεταξύ των 32 δε, για να καταλάβετε, συμμετέχει και η μικρή βαμπιρέσσα Elena Panaritis. Εδώ και πολύ καιρό έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι «Αν η κυβέρνηση του ΜΠΑΤΣΟΚ κάνει έκτακτη ανακοίνωση για να σου πεί ότι αυτή τη στιγμή η ώρα είναι 11:15, εξετάζεις το ρολόι σου και αν το δεις να δείχνει 11:15, το διορθώνεις μέσω Internet». Λειτουργείς, δηλαδή, πάντα με την πεποίθηση ότι τα μέτρα της Κυβέρνησης ουδέποτε έχουν στόχο το καλό του τόπου, ειδικά όταν ανακοινώνονται με ταρατατζούμ και σάλτσες συμπόνιας. Ακόμα και το μέτρο της κινεζοποίησης πλασάρεται και διαφημίζεται από την κυβέρνηση, τη δημοσιοκαφρία και τα ζουτίρια σαν φιλολαϊκό μέτρο: «Οι καημενούληδες οι ανειδίκευτοι! Γιατί θα πρέπει να μένουν άνεργοι όταν ένας εργοδότης θέλει, από την καλή του την καρδούλα, την τρυφερή σαν του μαρουλιού, να τον απασχολήσει μόνο ένα δεκάωρο για ένα διακοσαράκι που του περισσεύει;»
Και φυσικά πίσω από το τριανταφυλλάκι κρύβεται το φιδάκι. Τι φιδάκι; Σκέτος βασιλίσκος, τι σκατά slytherins είμαστε αν δεν μπορούμε να βγάλουμε ένα βασιλίσκο πίσω από το λουλουδάκι;
Ιδού το τριανταφυλλάκι, από το λίνκ του Καρτέσιου:
«Ζητούν την εφαρμογή μίας ενιαίας πολιτικής μείωσης των τιμών σε όλα τα βασικά καταναλωτικά προϊόντα και υπηρεσίες μιας ελληνικής οικογένειας.»
Δεν το βλέπετε το φιδάκι, έτσι δεν είναι; Για σκεφτείτε λίγο.
Τα βασικά καταναλωτικά προϊόντα και υπηρεσίες δεν είναι τα iPad και οι escorts πολυτελείας. Περιλαμβάνουν τρόφιμα και καθημερινά αναλώσιμα μιας οικογένειας.
Τα τρόφιμα, εν γένει, και ειδικά τα οπωροκηπευτικά διακινούνται από ντόπιους προμηθευτές, οι οποίοι ως γνωστόν, αισχροκερδούν ασυστόλως.
Και ως λιγότερο γνωστόν, τα γλυκά μας slytherins έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα με τη μικρή και ντόπια διαφθορά, η οποία μοιράζει τα λεφτά της παραοικονομίας στην άθλια Ελληνική κοινωνία, αντί να κάνει consolidation και να τα παραδώσει στην μεγάλης κλίμακας διαφθορά. Τι είναι προτιμότερο; Να πληρώνεις τον φραπέ χιλίων άπλυτων ή να έχεις χίλους άπλυτους σαν κούληδες και να πληρώνεις τον Kopi Luwak ενός χρυσόπαιδου στο Μεγάλο Μήλο;
Αφήστε που το ρίξιμο του κόστους στα τρόφιμα ευνοεί «τις οικονομίες κλίμακας» ήτοι: μετατρέπουμε τους αγρότες σε κολλήγους, επανασυστήνουμε τα τσιφλίκια, καλλιεργούμε προϊόντα προς εξαγωγή και εισάγουμε μέσω των γερμανών φίλων μας τα σκουπίδια της Ευρώπης, της Αμερικής και της Κίνας για να συντηρήσουμε, όπως όπως, τους κτηνανθρώπους. Και μην ξεχάσουμε ότι ευνοεεί τις ξένες εκπτωτικές αλυσίδες, όπως το σιχαμερό Lidl εις βάρος των ντόπιων σουπερμάρκετ. Ασχετο: αλήθεια, γιατί το Lidl την έβγαλε καθαρή για τα μολυσμένα προϊόντα του και οι καμπάνες πέσανε κυρίως στους Έλληνες και ξένους ανταγωνιστές του;
Ουσιαστικά η μείωση των τιμών που ευαγγελίζονται, δήθεν φιλολαϊκά, τα τσογλάνια και οι βαμπιρέσσες του ΜΠΑΑΘΟΚ θα γίνει κατά τέτοιο τρόπο ώστε και ο καταναλωτής να ζημιωθεί (με ραγδαία πτώση της ποσότητας και της ποιότητας του προϊόντος που θα παίρνει σε -και καλά- χαμηλότερη τιμή) και η οικονομία της χώρας να υποδουλωθεί περισσότερο στους «ξένους φίλους μας».
Προφητεία και είθε η Νέμεση να με βγάλει ψεύτρα: Αν αντέξει το ΜΑΣΟΚ ή έχουμε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» τεχνοκρατών βρυκολάκων, τα περίπτερα και τα ψιλικατζίδικα δεν τα βλέπω καλά. Κάτι βρώμες κυκλοφορούν ότι η 7-11 και η Walmart θέλουν να βάλουν πόδι στην Ελληνική αγορά.
Υ.Γ. Αν θέλετε να σας ανέβει το αίμα στο κεφάλι ή αν νιώθετε πως δεν σιχαίνεστε ήδη αρκετά την καθεστωτική δημοσιοκαφρία, πηγαίνετε στον Πορδαγωνιστή του Σκατέλλογλου (πρέπει να το καθιερώσουμε) και διαβάστε αυτό. Βέβαια η σιχαμερή κάργια ξεχνάει να αναφέρει ότι ένα κρουασάν κοστίζει λιγότερο από ένα μισόλιτρο γάλα κι ένα πλαστικό χάμπουργκερ λιγότερο από μια μερίδα μοσχαρίσιου κρέατος με λαχανικά ή ένα πιτόγυρο με αληθινό -έστω και γατίσιο- κρέας (αν θέλαμε τόφου αντί για κρέας θα πήγαινε πολύ παραπάνω) οπότε μια οικογένεια που μετράει και τη δεκάρα εκ των πραγμάτων πρέπει να καταφύγει σε σκουπιδοφαγιά για να συντηρηθεί θερμιδικώς. Θα μου αντιπείτε «τα όσπρια ή τα μακαρόνια». Ναι, αλλά τα μακαρόνια είναι και αυτά μόνο υδατάνθρακας με ψευτοπρωτεϊνη κακής ποιότητας ενώ τα όσπρια θέλουν χρόνο και ηλεκτρικό ρεύμα. Το αφήνω εδώ για να μη γίνει το υστερόγραφο μεγαλύτερο από το entry.