Δε φτάνει που θίξατε τον σεπτό σύμβουλο του πάνσεπτου εκσυγχρονιστή πορδηπουργού της ελέω θεού ακροκεντροδεξιάς ευρωπαϊκής νεοφιλελέ κυβερνησάρας μας, δηλώσατε κιόλας ότι είστε συντάκτης της «Αυγής».
Φρικτέ και εξωλέστατε υπάνθρωπε, αναρχοσυμμορίτη της δραχμής, κουμουνιστοφασίστα σφαγέα με το κονσερβοκούτι, οπισθοδρομικέ υποστηρικτή των λιγδερών κτηνών με τα τριχωτά χέρια και τα μαύρα νύχια που αποτελούν την «τάξη» των εργαζομένων, συνένοχε των επιόρκων του δημοσίου! Θα ήταν προτιμότερο να δηλώνατε σοδομιστής αγέννητων προβάτων και να υπερασπίζατε τη φιλελευθεροποίηση του επαγγέλματος της πορνείας και το άνοιγμά της στους ανηλίκους, καθώς ένα εκπορνευόμενο ανήλικο εξασφαλίζει μια άνετη ζωή με πρόσβαση στα σώματα και τους εγκεφάλους των προχώ ευρωπέων έτσι ωστε να ανοίξουν, πλην των άλλων και τα μυαλά τους, όπως στο success story του ΔΝΤ, την Ταϋλάνδη. Θα ήταν εξίσου καλό να κάνετε χουμοράκι τύπιου «Συντέλειας» και «Ιδρύματος» (η ισχύς της φιδελεύθερης ονοτροπίας θα θέρμαινε το παγερό σαν την Ανταρκτική χούμορ σας) κλωτσώντας στην κοιλιά τον πεσμένο χάμω έλληνα, γελώντας χαιρέκακα με το χάλι του. Η να γράφετε σκατολογικά, δήθεν καταραμένα ποιήματα σαν τον Μπόγδανο, ο οποίος κατετρόπωσε τον Μιχαλολιάκο, προξενώντας του στειρότητα με απανωτά χτυπήματα του σφιγκτήρα επί των οργάνων πατρότητας, μεταφορικά μιλώντας πάντα.
Αλλα όχι, κύριε Σαραντάκο, όχι. Κάνατε το ολέθριο σφάλμα να μελετήσετε αυτό που γράφετε και να δείξετε τον διάβολο στις λεπτομέρειες. Φυσικά λέγοντας ότι είστε συντάκτης του άθλιου εντύπου που λέγεται «Αυγή». Προτιμότερο να δηλώνατε συντάκτης του «Στόχου» για να προστατέψει ο Αλτσχαϊμερόπουλος την ελευθερία λόγου σας. Και φυσικά, σας την έπεσε η συμμορία του μπάζου, η «Συνωμοσία Πυρήνων της Μερέντας (στον εγκέφαλο)». Όλα τα καλόπαιδα στην πίστα – εντάξει, όχι όλα, κρύβουνε τον μυαλοφυγόδικο τον Ζουτήρη μην εκτεθούν εντελώς. Και φυσικά έριξα το γέλιο της αρκούδας όταν είδα να σας κατηγορεί για φασισμό κάποιος που προ επταετίας μας τσίγκλισε να επιτεθούμε σε μπλόγκερ (με άθλια διαδικτυακή συμπεριφορά κι ελόγου της, βέβαια) κατηγορώντας την σαν «ναζί» επειδή εξέφρασε την εκτίμηση της για το έργο κάποιου Ναζί καλλιτέχνη.
(Ωραία, αγόρι μου, κατηγόρησε κι εμένα σα ναζί επειδή διάβασα ένα βιβλίο του Λώρενς Ντένις και θεώρησα ότι η κριτική του στον καπιταλισμό είχε κάποια βάση.)
Τι τα θέλατε, κύριε Σαραντάκο; Δεν μένατε στα άθλια αγγλικά του Τσίπρα, να παραμείνετε ένας καλός γλωσσολόγος και να τους δίνετε πυρομαχικά ενάντια στη συμμορία της δραχμής; Η πατρίς και ο φιλελευθερισμός κινδυνεύουν, εσείς γιατί υπονομεύετε τον αγώνα τον καλό που κάνουν;
Γιατί πρέπει να είστε πολιτικοποιημένος, να μην είστε στρογγυλός, υπεύθυνος, μειλίχιος και να στρέφεστε μόνο ενάντια στα νόμιμα θηράματα (συνδικαλιστές, συριζίτες και χριστιανούληδες); Δεν είναι να χάνετε κοινό.
Ορίστε τώρα. Εναντίον σας το μπάζο και το ηρωϊκό παρελθόν της ελληνικής μπλογκόσφαιρας (αχ που’σαι νιότη που’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος).
Τέλος πάντων. Δεν ξέρω αν με διαβάζετε. Δεν έχει και σημασία εξάλλου, έχω και τις ενοχές μου. Ενοχέσε μέσα, δηλαδή. Δεν καταλαβαίνετε, δεν πειράζει. Για άλλον μισομπλόγκωνα θα πάει.
Όσο σύνηθες και να είναι, πάντα με διασκεδάζει να βλέπω το πόσο άχρηστη, ανόητη και ηλίθια είναι η παράταξη της «κενής λογικής». Το τελευταίο της διαμαντάκι είναι πολύ πολύτιμο για να πάει χαμένο. Οπότε σας το παρουσιάζω, απονέμουσα τα δέοντα:
Ένας γνωστός από το fb, προσπαθεί να πείσει ότι οι επιχειρήσεις πληρώνουν λίγους φόρους. Μου στέλνει, λοιπόν, το Στατιστικό Δελτίο του ΥΠ.ΟΙΚ. με τους δύο πίνακες (δείτε φωτό), και μου αναφέρει μόνο τον δεύτερο: οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν το 55% των φόρων εισοδήματος, οι επιχειρήσεις το 30%, και οι υπόλοιποι (ελεύθεροι επαγγελματίες, εισοδηματίες, κλπ.) πληρώνουν το 15%.
Και να η πρώτη ματσαγκανιά του Κοκοτού: Πιάνεται μόνο ο φόρος εισοδήματος. Ωστόσο αυτός ο φόρος δεν επιβαρύνει ίσα και όμοια επιχειρήσεις και εργαζομένους και δεν μετράει σε όλα τα εισοδήματα. Το τι δε θεωρείται φορολογήσιμο εισόδημα για τις εταιρείες είναι απλά απίστευτο. Κατ’αρχάς, όλα τα έξοδα των εταιρειών, σε αντίθεση με τα έξοδα των μισθωτών και συνταξιούχων δεν θεωρούνται φορολογητέο εισόδημα, όπως δεν θεωρούνται εισόδημα τα κέρδη από μετοχές, επενδύσεις και αμοιβαία κεφάλαια. Άρα ουσιαστικά έχουμε την πρώτη αδικία εις βάρος ενός μισθωτού ο οποίος μάλιστα διπλοφορολογείται, καθώς τα ήδη φορολογημένα στην πηγή έσοδά του φορολογούνται ξανά και με πολλαπλάσιο συντελεστή όταν τα καταναλώνει για να συντηρηθεί μέσω των εμμέσων φόρων. Δεδομένου ότι η τρόικα υπολογίζει ότι τα έσοδα από έμμεσους φόρους θα είναι τα διπλάσια από αυτά των άμεσων φόρων και θα πληρώνονται σχεδόν αποκλειστικά από τους μισθωτούς, θα σας δείξω παρακάτω πόσο πούστικα παραμορφώνει την εικόνα ο Κοκοτούλης.
Κοιτάω όμως τον πρώτο και βλέπω ότι οι επιχειρήσεις αποτελούν μόλις το 11% των εισοδημάτων. Αν κάνετε μία απλή πράξη, να διαιρέσετε τους φόρους με το εισόδημα, θα δείτε ότι οι επιχειρήσεις πληρώνουν με συντελεστή 23% (3δις στα 12,8) ενώ οι μισθωτοί/συνταξιούχοι με συντελεστή 7% (5,7 στα 81,8). Και φανταστείτε, όταν οι μισθωτοί στενάζουν υπό το βάρος του 7%, τι πρόβλημα έχουν οι επιχειρήσεις με το 23%.
Και τώρα, η λαθροχειρία συνεχίζεται. Ο μισθωτός υποτίθεται φορολογείται «μόνο 7%» άμεσα. Μόνο και υποτίθεται ότι του μένει διαθέσιμο το 93% του εισοδήματός του. Ας βρούμε ποιος είναι αυτός ο τυχερός μέσος μισθωτός που θα φορολογηθεί μόνο 7% από το εισόδημά του και πόσα κερδίζει το χρόνο.
Αυτός είναι (με τη νέα φορλογική κλίμακα) ο τυχερός μισθωτός των 13500 ευρώ καθαρά το χρόνο, με μισθό δηλαδή κάτι λιγότερο απο 1000 ευρώ το μήνα (+δώρα) ακαθάριστα. Από αυτά χάνει μέσω του φόρου εισοδήματος 950 ευρώ χοντρικά και του μένουν 12550 ευρώ. Αναλογικά κάτι παραπάνω από 1000 ευρώ το μήνα μέσο όρο αν μοιράσει τα δώρα αναλογικά σε όλους τους μήνες.
Αλλά ώπ! ξεχάσαμε την εισφορά αλληλεγγύης 1% στο σύνολο. Πάρτου και 135 ευρώ από την τσέπη. Είμαστε πια στα 12415 ευρώ το χρόνο. Ας θεωρήσουμε ότι ζει στο νοίκι με 300 ευρώ το μήνα, του μένουν 8815 ευρώ στο χέρι άρα 734 ευρώ το μήνα για να τα βγάλει πέρα. Φυσικά δεν περιμένετε να μπορεί αυτός ο άνθρωπος να κάνει σοβαρή αποταμίευση με 734 ευρώ το μήνα, ειδικά αν έχει και οικογένεια, ενώ επιπλέον η αποταμίευση. πάνω από ένα όριο τιμωρείται καθώς υπάρχει ποινή αν δεν μαζευτεί ορισμένος αριθμός αποδείξεων. Το λογικό και φυσιολογικό θα είναι να τα ξοδέψει και θα υποθέσω ότι οι κρατήσεις του είναι 23% κατά μέσο όρο (δεν λαμβάνω υπόψη τέλη κυκλοφορίας, βενζίνες κτλ.). Του αρπάζονται επιπλέον, λοιπόν 2027 ευρώ σε ΦΠΑ τουλάχιστον (θεωρώ ότι δεν έχει αυτοκίνητο ή μηχανή, οπότε το ποσοστό είναι μεγαλύτερο, καθώς του αρπάζεται από τα χέρια το τέλος κυκλοφορίας και ένα 60% φόροι στη βενζίνη)
Σύνολο φόρων κατ’ελάχιστον 3112. Άρα σύνολο φόρων= 23,05% ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ για το μισθωτό. Άρα αυτά που λέει ο Κοκοτός για τον «προνομιούχο» μισθωτό είναι για τον πέοντα. Πόσο μάλλον τη στιγμή που ο μισθωτός ΔΕΝ μπορεί να αφαιρέσει τα έξοδά συντήρησής του από το εισόδημά του, οπότε είναι σαν να φορολογείται επί του τζίρου του ενώ οι επιχειρήσεις φορολογούνται μόνο επι των καθαρών εσόδων τους και πάλι τα 23% είναι σκάρτα. Ο ελεύθερος επαγγελματίας της ατομικής ή οικογενειακής επιχείρησης είναι λίγο καλύτερα, αλλά και πάλι υπερφορολογείται σε βαθμό κακουργήματος (αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, και πλέον κατανοώ κάθε μικρό ελεύθερο επαγγελματία που κρύβει εισοδήματα).
Προφανώς, και σε αυτό συμφωνούμε, το ουσιαστικό πρόβλημα της φοροδιαφυγής είναι που οι «υπόλοιποι» αποκρύπτουν εισοδήματα. Αλλά το να λες ότι οι μισθωτοί πληρώνουν πολλά (7%) και οι επιχειρήσεις λίγα (23%) είναι απλώς ένα χοντροκομμένο ψέμα. Αφήστε που εκτός από τους φόρους, οι επιχειρήσεις πληρώνουν και όλες τις ασφαλιστικές εισφορές, τόσο του «εργοδότη» όσο και του «εργαζόμενου».
Χοντροκομμένο ψέμα είναι το «ο μισθωτός πληρώνει μόνο 7% φόρο». Ο μισθωτός, ειδικά αν είναι αναγκασμένος να οδηγήσει αυτοκίνητο για να φτάσει στη δουλειά του, αν έχει ιδιόκτητο σπίτι, ακόμα κι αν δεν πρέπει να σκάσει χιλιάρες με φόρο πάνω από 40% για να ζεστάνει το κοκκαλάκι του πληρώνει πάνω από 23% φόρο επί του εισοδήματός του (έμμεσο και άμεσο) ΧΩΡΙΣ τα έξοδά του να εκπίπτουν από τη φορολόγησή του, ΧΩΡΙΣ να μπορεί να κάνει τις λαθροχειρίες μιας εταιρείας και με πολύ περισσότερο κίνδυνο για την ελευθερία του και τη σωματική του ακεραιότητα (μια εταιρεία δε φυλακίζεται για τις λαθροχειρίες της και μπορεί να γλιτώσει από χρέη που θα έστελναν έναν απλό μισθωτό για αιώνες στη μπουζού).
Πείτε, τώρα, ότι οι επιχειρήσεις μοιράζουν όλα τα κέρδη στους μισθούς και προσλαμβάνουν ανέργους. Αυτό δε θέλουν και οι ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, και λοιποί λαϊκιστές; Δηλαδή, τότε θα πλήρωναν οι επιχειρήσεις μηδέν φόρο και οι μισθωτοί ακόμη περισσότερο. Άρα, το να λες ότι οι επιχειρήσεις πληρώνουν λίγους φόρους και να πληρώνουν παραπάνω είναι και «αντι-λαϊκό» υπό αυτό το πρίσμα.
Αυτό θα ήταν το σωστό να γίνει καθώς οι εργαζόμενοι είναι εκείνοι που παράγουν τα κέρδη των επιχειρήσεων. Ένας εργαζόμενος χωρίς μια επιχείρηση στο κεφάλι του μπορεί να παράγει αξία, επεξεργαζόμενος πρώτη ύλη και δίνοντάς της υπεραξία. Μια επιχείρηση χωρίς εργαζομένους ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΞΙΑ, πολύ απλά. Ένας επιχειρηματίας χωρίς εργαζομένους για να του κουβαλήσουν την πρώτη ύλη και να βρούν τρόπους για να την επεξεργαστούν ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΞΙΑ. Ο μόνος τρόπος για να παράξει αξία ένας επιχειρηματίας είναι να εργαστεί και ο ίδιος σαν εργαζόμενος παραγωγής επεξεργαζόμενος την πρώτη ύλη. Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα κέρδη του προέρχονται καθώς δεν επιστρέφει στον εργαζόμενο όλη την αξία που ο εργαζόμενος του παράγει, αρά τα κέρδη του προέρχονται επειδή αυτός ΚΛΕΒΕΙ τον εργαζόμενο. Η μόνη περίπτωση τα κέρδη να μοιράζονται δίκαια είναι όταν στον εργαζόμενο αποδίδεται όλη η υπεραξία που παράγει και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν ο εργαζόμενος ταυτίζεται με τον επιχειρηματία. Λέγεται συνεταιριστική επιχείρηση και έχει αποδειχθεί πολύ επιτυχής, παρά τα κακαρίσματα του κάθε κοκοτού.
Είναι σαφές: οι επιχειρήσεις είναι οι θέσεις εργασίας, κι όσο εξαντλείς τις επιχειρήσεις τόσο καταστρέφεις τις θέσεις εργασίας.
Χωρίς τις επιχειρήσεις δεν υπάρχει οικονομία.
Παπαριές.
ΠΑΠΑΡΙΕΣ.
ΠΑΠΑΡΙΕΣ ΚΑΜΑΡΩΤΕΣ.
«Οικονομία»(=νομή και διαχείριση του οίκου), ΙΔΙΩΤΗ ΚΑΡΑΜΑΛΑΚΑ, υπήρχε από την αρχαία Σουμερία για να μην πω και από την Παλαιολιθική Εποχή. Όπου υπάρχει κοινωνική οργάνωση του Έμφρονος (στην περίπτωση του Κοκοτού και των καθ’ημάς φιλελευθέρων πολύ αμφιβάλλω) Ανθρώπου υπάρχει η ανάγκη συγκέντρωσης, διαχείρισης και κατανομής ενός περισσεύματος αγαθών κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε επίπεδο ατόμου, οικογένειας και κοινωνικών δομών. Πολύ πριν ανακαλυφθεί η έννοια της «ανώνυμης επιχείρησης» και του εμπορίου, οι ανθρώπινες κοινωνίες συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να βρουν τρόπους να δημιουργούν και να συντηρούν ένα απόθεμα αγαθών για να καλύπτουν τις ανάγκες τους στις δύσκολες στιγμές και να το μοιράζουν σωστά και δίκαια. Κάπως έτσι σιγά-σιγά ανακάλυψαν την οικονομία του δώρου, την ανταλλαγή, τη χρήση κομματών από πολύτιμα υλικά (το χρήμα) συμβολικά επικυρωμένων-σφραγισμένων από τον καθολικής αποδοχής ιερέα-βασιλιά της φυλής κ.ο.κ.
Η επιχείρηση ήρθε πολύ-πολύ αργότερα, ήταν συνήθως ατομική οικοτεχνία, με τον «επιχειρηματία» να παράγει στο πλευρό των δούλων του – αν τους είχε κιόλας. Η οικονομία βασιζόταν κυρίως στις οικοτεχνίες και τις μικρές ατομικές επιχειρήσεις, ενώ οι μισθωτοί εργάτες ήταν μειοψηφία – και οι περισσότεροι μάλλον σαν «ελεύθεροι επαγγελματίες» θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Η ανώνυμη επιχείρηση (η εταιρεία με τη σύγχρονη μορφή της) γεννήθηκε μαζί με το σύγχρονο καπιταλισμό, και από γεννησιμιού της ήταν μάλλον φορέας απάτης και καταλήστευσης της κοινωνίας, όπως αποδεικνύει η πολύ διδακτική ιστορία της φούσκας του Μισσισσιπή, ενώ μετέτρεψε την τεχνολογία σε εργαλείο υποδούλωσης της πλειοψηφίας.
Διαβάστε λίγη ιστοριούλα πρώτα και μετά πείτε παπαριές. Ο πολιτισμός δεν ξεκίνησε τον δέκατο όγδοο αιώνα.
Όταν, λοιπόν, ακούτε από συνδικαλιστές να σας λένε «φορολογείστε τις επιχειρήσεις» (αντί να σας λένε, πιάστε τη φοροδιαφυγή των «υπολοίπων») να περιμένετε κάποιο κάλπικο στατιστικό επιχείρημα.
(Προβλεψεις απο την τραπουλα που εχω για τις πασιεντζες, αυτη με τους σατυρους.)
Θα σωθει ειτε το πενθημερο, ειτε το οχταωρο. Και τα δυο με τιποτα. Και μαλιστα προβλεπω να γινεται το σαδιστικο: διατηρειται το πενθημερο με δυνητικα 65ωρη εργασια την εβδομαδα και διακανονισμο σε ενα ετος με μειωση των κανονικων αδειων μετ’αποδοχων στις 10 εργασιμες. Ο κανονισμος εργασιας της ΕΕ επιτρεπει εως και μηδενικες κανονικες αδειες μετ’αποδοχων, οποτε μπορειτε να αφησετε την αρρωστημενη φαντασια σας για τα ισοδυναμα να δουλεψει…
Αν δε γινουν οι παραπανω πουστιες εις βαρος του εργαζομενου μεταρρυθμισεις τωρα, θα γινουν σε ενα χρονο το πολυ.
Το σιγουρο ειναι οτι θα καταργηθουν ουσιαστικα οι αποζημιωσεις απολυσης και οι περιορισμοι στις απολυσεις.
Το ξεπούλημα των δυο τρίτων της αγροτικής περιουσίας των Ελλήνων σε ήδη χρεωκοπημένο ιδιώτη, δεν είναι ούτε σωτηρία, ούτε μεταρρύθμιση. Ούτε καν μαλακία και αγυρτεία.
Είναι εσχάτη προδοσία, εφάμιλλη του πετσοκόμματος της ιατρικής περίθαλψης των Ελλήνων και της καταδίκης σε θάνατο των αρρώστων και απείρως χειρότερη αυτής των Έξι.
Εχουμε να κάνουμε γαλαζοπράσινοπορτοκαλί σκορδαλιά σε λίγα χρόνια…
Υ.Γ.: Ασχοληθείτε εσείς με το βλαμμένο και το κρύο του ανέκδοτο, όσο ξεπουλάνε την επισιτιστική ασφάλεια της χώρας. Εγώ, δηλαδή, που στην ηλικία της διάβαζα «Στόχο» (σικ ρε) κι έλεγα ανέκδοτα του στύλ «τάνι τάνι», «γκιο μου εκεί», «εγκώ ντεν πει για γκυναικά μου, εσύ ντεν πει τίποτε για κατσίκα μου», «Και τότε ποιός φυλάει το μαγαζί;» τι είμαι; ο Μιχαλολιάκος; Ο ρατσισμός νικιέται, πρώτα απ’όλα, με την παιδεία.
Υ.Γ.2.: Ας κάνουμε σαφές στους μέλλοντες «επενδυτές», ότι οι τίτλοι στα χωράφια που θα αρπάξει τώρα ο ιδιώτης έχουν λιγότερο κύρος από βρεμένο κωλόχαρτο – κι ας φροντίσουμε να τους υπονομεύσουμε όσο γίνεται περισσότερο.
( Προσοχή: ΑντιΚΚΕ άρθρο παρακάτω, μη λέτε ότι δεν σας προειδοποίησα.)
Το παιχνίδι χάθηκε. Το τυχαίο περιστατικό απλώς βοήθησε. Η κυβέρνηση επέλεξε τον αντίπαλό της, τον εκπρόσωπο του πολιτικού παλαιοημερολογητισμού, την ξεδοντιασμένη αρκούδα με το αλτσχάιμερ, τους ακίνδυνους. Ντέρμπι στημένο και ξεπουλημένο με στάνταρ ρόλους.
Ταμάμ θα του’ρθει του ΚΚΕ η διάλυση των κλαδικών συμβάσεων και άρα η εκ των πραγμάτων αχρήστευση των μεγάλων εργατικών σωματείων. Ήδη, την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που δεν μπορούσε να τις ελέγξει τις έβλεπε με μισό μάτι. Γιατί νομίζετε ότι αποχώρησε και έκανε το ΠΑΜΕ; Τώρα, που εκ των πραγμάτων θα αποτελούν διακοσμητικά στοιχεία, τώρα που θα γεμίσουμε κάθε λογής σωματεία και σωματειάκια, θα βρεί το ΠΑΜΕ κάμπο και θα τρέχει. Θα γίνει μάλλον και ο εκ των πραγμάτων συνομιλητής της κυβέρνησης για το ακόμα πιο θλιβερό τσίρκο υπογραφής και επικύρωσης του κωλοχάρτου που θα λέγεται Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Το βλέπω το έργο. Παχιά λόγια και σκίσιμο καλτσόν για μισθό χιλίων ευρώ στους εργάτες, υπογραφή συμβάσεων για πεντακόσια και προγραμματισμένες διαμαρτυρίες ενάντια στις Ειδικές ζώνες απασχόλησης των τριακοσίων ευρώ με ξύλο σε όσους θέλουν να κάνουν κανονική συγκέντρωση και όχι commie pride parade: αυτά μου δείχνει η μαγική μου σφαίρα. Α, και να μην ξεχνάμε, χωρίς εκλογές στα σωματεία θα μπορεί κάλλιστα να δηλώνει πρώτη δύναμη και δεν θα μπορεί κανείς να το διαψεύσει. Το οποίον; Μεγαλείον!
Τέλεια ντάμα για τον καβαλιέρο ληστοκαπιταλισμό. Αρκετά τσαχπίνα για να κάνει ωραίο σόου και να δείχνει κυρίαρχος του παιχνιδιού, αλλά και καλά ντρεσαρισμένη για να μην ξεφύγει ποτέ από τα όρια που της θέτει ο καβαλιέρος.
Και φυσικά, σαν αντάλλαγμα, το πολιτικό ελεεινό καθεστώς θα φροντίσει καλά να μην υπάρχει άλλος συνομιλητής του καθεστώτος. Προσωπικά δεν θα εκπλαγώ αν δω το ΣΥΡΙΖΑ, το ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα αντιμνημονιακά κόμματα να τίθενται εκτός νόμου. Σωπάτε, όπου να’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες και για μας. Τα πράγματα θα πάνε και χειρότερα ακόμα, πολύ χειρότερα μέχρι επιτέλους να ξυπνήσουμε.
Ετούτο θα πω μόνο και θα βάλω τελεία για σήμερα: Αν το ΚΚΕ δεν είχε εξημερωθεί, αν ήταν ένα πραγματικά επαναστατικό κόμμα, θα ήταν παράνομο.
Over and out.
Υ.Γ.: Μιλάω για το ΚΚΕ σα μηχανισμό, όχι σαν άτομα. Και η Ελλαδική Εκκλησία προσμετρά στους πιστούς της εξαιρετικά άτομα, αλλά η ίδια σαν σώμα και σύστημα εξουσίας είναι άθλια.
Υ.Γ.2: Βγάλτε με και Χρυσαύγουλο και κουκουλοφόρο και αναρχοφασιστάκι και μικροαστάκι και ΟΑΚΚΕ και ότι θέλετε. Εγώ ξέρω τι είμαι.
Το έβλεπα από το 2005 αυτό που θα συνέβαινε. Ο Κωστάκης ο Βους έκανε το πρώτο δοκιμαστικό βήμα, αλλά έφαγε τις χλαπάτσες του και δεν το τράβηξε. Βλέπεις όμως αυτός ανήκε στην κακιά Δεξιά και όπως όλοι ξέρουμε, τις μεγάλες βρωμοδουλειές τις κάνουν οι Σοσιαληστές των παραλλήλων δρόμων.
Και εδώ, σε έξι λεπτά τα λέει ο Δημήτρης Καζάκης, που έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην ανάλυση του προγράμματος social engineering που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα -και όχι μόνο:
Τόσο οικονομικό φιλελευθερισμό είχαμε να δούμε από τον καιρό του Πολ Πότ.
Μετά απορώ γιατί όταν τρολιάζω εξωφρενικά και απάνθρωπα στους νεοφιλελεύθερους, βλέπω μετά από ένα μήνα το πολύ τις απάνθρωπες και συνειδητά ψυχοπαθείς μου προτάσεις να υπερακοντίζονται από ζουτίρια και πασοκοϋπουργούς.
Η φύση ξελογιάστηκε, όχι αστεία όπως του Σουρή, αλλά απαίσια.
Έφτασα να σκέφτομαι ότι αν ο Απόφις μας έρθει κατακέφαλα, δεν θα πρόκειται και για τόσο μεγάλη συμπαντική απώλεια.
Οργή, λύσσα και θρήνος, μόνο αυτά μου έχουν μείνει.
Δεν πήγα πλατεία σήμερα, περίμενα όμως τα αποτελέσματα ενός τεστ, που βγήκε, κατά τα φαινόμενα, αρνητικό. Δεν θέλω να πω πιο πολλές λεπτομέρεις, θα έλεγα αν έβγαινε θετικό αλλά τώρα είναι ρίσκο. Το ψιλοπερίμενα βέβαια. Ειδικά μετά την ανάγνωση του «Η Ελλάς ως Κράτος Δικαίου» του Γεράσιμου Κακλαμάνη άρχισα να χάνω εντελώς τον ενθουσιασμό μου. Ότι έγραφα προ πενταετίας και εξαετίας έρχεται και αντηχεί στο μυαλό μου μεγενθυμένο από νέα γνώση. Τις έχει αυτές τις παρενέργειες το κόκκινο χαπάκι, πονάει το γαμημένο κι εγώ δεν μπορώ πιά να το ξεράσω.
Ο λαός δεν είναι σοφός, ούτε άγιος, είναι δυναμική για το καλύτερο και το χειρότερο. Δε θυμάμαι ποιός το είπε, ίσως ο Ραφαηλίδης, αλλά ήταν πολύ σοφό. Και φρόντισαν πολύ καλά τα τρία κακά της μοίρας του Ελληνικού κράτους (ο παπάς, ο προύχοντας και ο σοφολογιώτατος) να το μετατρέψουν σε δυναμική για το χειρότερο. Τρείς μαύροι σωματοφύλακες που όπως οι σωματοφύλακες του Δουμά είναι τέσσερεις, με τέταρτο και σπουδαιότερο τον μάγκα-κλέφτη. Αν το σκεφτεί κανείς, την Ελληνική Επανάσταση δεν θα την καπέλωναν τα τρία κακά της μοίρας μας αν δεν προσεταιριζόντουσαν τον μάγκα-κλέφτη.
Τελικά, η Ελληνική Επανάσταση απέτυχε, και γι’αυτό φταίνε και οι τέσσερείς τους. Ακόμα και ο «ηρωϊκός» κλέφτης – τελικά «ήρωας» σε πολλές περιπτώσεις είναι το κάθαρμα που πολέμησε με όλο το θράσος της παλιανθρωπιάς του στο πλευρό μας. Και τους λίγους ήρωες της Επανάστασης που είχαν ήθος και συγκρότηση τους έφαγε το σκοτάδι, έτσι ώστε να διακοσμήσουν σαν φανταχτερά πτώματα την ιστοριάτζα μας. Μάρκος, Οδυσσέας, Γιώργος, Δημήτριος… Και ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης, που αν γεννιόταν στην Γαλλία θα ήταν τρεις Ναπολέοντες και δυο Λαφαγιέτ μαζί, έγινε μόνιμος θαμώνας των φυλακών και, διαλυμένος στο σώμα και την ψυχή, κατέληξε ομιλούσα ατραξιόν του τσίρκου που από τότε ήταν το Ελληνικό Κράτος.
Γιατί, μην κοροϊδευόμαστε, από τότε το Ελληνικό Κράτος είναι ένα άθλιο τσίρκο, με θλιβερούς θιασάρχες την Εκκλησία, τους Ελλαδέμπορους μεγαλοϊδιοκτήτες, τους κολοκυθούληδες παπαγάλους των ευρωπαϊκών «ωραίων γραμμάτων», τους νταήδες και σε ρόλο άγριου θηρίου προς εκμετάλλευση και μαστίγωμα όλους τους υπόλοιπους: Τον ακτήμονα ή μικροϊδιοκτήτη κολλήγα, τον πραματευτή, τον αλβανό χτίστη, τον «ετερόχθονα» και μειωμένης εθνικοφροσύνης γραμματιζούμενο και όποιον άλλο δεν θέλει ή δεν μπορεί ν’ασκήσει βία στους άλλους.
Είχα μια ελπίδα ότι οι μαζεμένοι στο Σύνταγμα θα μπορούσαν και θα θέλανε να γκρεμίσουνε το τσαντίρι. Αλλά δεν ξέρω πως γίνεται. Φρόντισαν οι θιασάρχες και μας ντρεσσάρανε, όπως ντρεσσάρουνε τ’άγρια ζώα. Μας διέλυσαν με το χάος και την ασυνέπεια που προκαλεί η πολυνομία και η ασυδοσία της διοίκησης. Κι έτσι, σπασμένους και διαλυμένους, με το μαστίγιο των διώξεων, των εκβιασμών (ενίοτε και του κανονικού ξύλου) και το γλυκάκι των χρημάτων μας κάνανε ρομποτάκια έτοιμα να τρέξουμε σαλιαρίζοντας πίσω από το γλυκάκι και ν’αφηνιάσουμε με το μαστίγιο. Ήλπιζα ότι κάπου, μέσα στο ρομποτάκι, μπορεί να είχε μείνει κάποιο ωραίο ένστικτο. Αλλά φοβάμαι πως ίσως και να μην υπάρχει. Ίσως, μόλις το τσαντίρι γκρεμιστεί, τα άγρια θηρία ν’ακολουθήσουν άλλους θηριοδαμαστές, νιώθοντας ότι δεν μπορούν να ζήσουν μόνα τους και λεύτερα.
Ελπίζω ακόμα στη συνέλευση και στο μάθημα δημοκρατίας που δίνει. Όχι όμως σαν μηχανισμό επανάστασης αλλά σα μηχανισμό εξέλιξης, σα σπόρο που έπεσε και θα βλαστήσει, σαν τη σταγόνα γιαγκ μέσα στο μαύρο γιν. Και ανάμεσα στο φόβο και στην απελπισία πορεύομαι κι ελπίζω. Όχι για το reset, δεν έχει νόημα. Για το νέο σύστημα που πρέπει να έρθει. Μακάρι να υπήρχε θεός, θεά, ανίκητο σύμπαν, να παρακαλέσω για να γίνει το θαύμα και να έρθει αυτό το νέο σύστημα πριν να γίνουμε Βαϊμάρη ή Λαμπραντόρ.
Alien Penguin's Angry Feet 