Το ξεπούλημα των δυο τρίτων της αγροτικής περιουσίας των Ελλήνων σε ήδη χρεωκοπημένο ιδιώτη, δεν είναι ούτε σωτηρία, ούτε μεταρρύθμιση. Ούτε καν μαλακία και αγυρτεία.
Είναι εσχάτη προδοσία, εφάμιλλη του πετσοκόμματος της ιατρικής περίθαλψης των Ελλήνων και της καταδίκης σε θάνατο των αρρώστων και απείρως χειρότερη αυτής των Έξι.
Εχουμε να κάνουμε γαλαζοπράσινοπορτοκαλί σκορδαλιά σε λίγα χρόνια…
Υ.Γ.: Ασχοληθείτε εσείς με το βλαμμένο και το κρύο του ανέκδοτο, όσο ξεπουλάνε την επισιτιστική ασφάλεια της χώρας. Εγώ, δηλαδή, που στην ηλικία της διάβαζα «Στόχο» (σικ ρε) κι έλεγα ανέκδοτα του στύλ «τάνι τάνι», «γκιο μου εκεί», «εγκώ ντεν πει για γκυναικά μου, εσύ ντεν πει τίποτε για κατσίκα μου», «Και τότε ποιός φυλάει το μαγαζί;» τι είμαι; ο Μιχαλολιάκος; Ο ρατσισμός νικιέται, πρώτα απ’όλα, με την παιδεία.
Υ.Γ.2.: Ας κάνουμε σαφές στους μέλλοντες «επενδυτές», ότι οι τίτλοι στα χωράφια που θα αρπάξει τώρα ο ιδιώτης έχουν λιγότερο κύρος από βρεμένο κωλόχαρτο – κι ας φροντίσουμε να τους υπονομεύσουμε όσο γίνεται περισσότερο.