Σιβυλλικόν 8 – κι αυτό όχι τόσο

«Να ψηφίσω και με τα δυο χέρια το κόμμα του Γ.Παπανδρέου, του Μόσιαλου, της Διαμαντοπούλου, του Ραγκούση, της Χαράς Κεφαλίδου.»

Δε δίνω λίνκιο, αν έχετε τη νοσηρή περιέργεια να βρείτε την πηγή της Στυγός ατάκας και ψαχτίρια γνωρίζετε.

Να ψηφίσεις κουκλα μου και με τα δύο χέρια το κόμμα που αρπάζει τάληρα από τον πλουσιοπάροχο μισθό των τετρακοσίων ευρώ το μήνα.

Να ψηφίσεις και με τα δύο χέρια το κόμμα που άφησε τα παιδιά χωρίς βιβλία και δασκάλους (το δεύτερο πιθανώς μόνιμα).

Να ψηφίσεις και με τα δύο χέρια το κόμμα που βλέπει το Σύνταγμα σαν εμπόδιο.

Να ψηφίσεις το κόμμα που σου δίνει την ηδονή να βλέπεις την κατσίκα του γείτονα να ψοφάει.

Να ψηφίσεις το κόμμα που θα σου δώσει τη δυνατότητα να δεις λάιβ διακόσιες χιλιάδες οικογένειες να γεμίζουνε τις villas miserias αλά ελληνικά και να ψάχνουν στα σκουπίδια.

Να μπορέσεις επιτέλους να νιώσεις την πέτσινη καρδιά σου να σκίζεται.

Σαν τη Γκρέτα του Φάουστ που δεότανε για την ψυχή της μάνας που δηλητηρίασε, θα γράφεις μια συγκινητική ποστιά για τα ζητιανάκια που στέλνουν άσπλαχνοι γονείς για να σε πικράνουν – τι καλά που έκανες όταν χειροκροτούσες τις απολύσεις τους.

Ας βγούν στην ανέχεια διακόσιες χιλιάδες οικογένειες, μικρή θυσία αν είναι να σωθεί η πατρίς.

Και μετά για να στανιάρεις, θα δεις το Ίδρυμα με το λεπτό, εγγλέζικο χιούμορ του. Κάποια στιγμή το ΠΑΣΟΚ της καρδιάς σου θα φροντίσει αυτό το ποιοτικό χιούμορ να είναι το μόνο που θ’ακούγεται. Όχι με το ψαλίδι της λογοκρισίας, με τη θηλιά της αφραγκίας, αναίμαχτα και αθόρυβα, κυριλέ. Επιτέλους, πχιότης!

Θα σου’λεγα κι άλλα, αλλά βαριέμαι. Θα σ’αφήσω με μια αφιέρωσις.

…

…

…

Κάτι τέτοια διαβάζω, με καβαλάνε τα διαόλια μου και θέλω να παραγγείλω έναν μετεωρίτη περιποιημένο ή μια παρόμοια αστρονομική καταστροφή να σκάσει πάνω απο την Αθήνα.

Καλύτερα ένα φριχτό τέλος παρά μια φρίκη χωρίς τέλος.

Advertisement